Co saodzice o tym?

dwa lata temu przeprowadzilam siezrodzicami do Norwegii. Mamy wlasny dom, dobry samochod, rodzice prace a ja i moj mlodrzy brat chodzimy do szkoly. mam 18 lat. pol roku temu mojai rodzicow znajoma poznala mnie ze swoim bliskim przyjacielem,kuzynem jej meza. arek jest cztery lata starszy odemnie i pracuje tu.jest bardzo kochany, opiekuje sie mna i wrzyscy, ktory znaja go bardzo dobrze,mowia,ze nigdy taki nie byl i nie traktowal tak dziewczyn jak mnie i ze mnie naprawde kocha.problem polega na tym, ze zakazdym razem jak sieznim spotykam to slysze od rodzicow:tylko uwazaj na siebie, nie zrob zadnego glopstwa, albo ojciec do mnie, ze jakcos sie stanie to nie wposci mnie do domu i bede mieszkac w garazu(to wrzystko znaczy po prostu, zebym nie zrobila sobie dziecka).powiedzialami mamakiedys,ze tato powiedzial jej, ze jak bym byla w ciazy to albo ja albo on musial by sie wyniesc z domu, a moja mamuska, ze jaki to byl by wstyd, zewrzyscy w rodzinie by sie smiali, i nigdy niepojechali by juz do polski. Albo jak przychodze do domu to mowia mi,takim okropnym glosem masz skonczyc studia, bo po to tu przyjechalismy! juz mam tego dosyc i naprawde dobija mnie to psychicznie i mysl, zemieszkam z rodzicami(niby najblizszymi osobami)ale jak bym ich naprawde potrzebowala to byla bym sama.

bądź ostrożna i zabezpieczajcie się

poprostu się martwią o Ciebie i trochę przginają z upominaniem... napewno musisz robic wszystko aby mieli do Ciebie zaufanie i nigdy ich nie zawodzić ... możesz też pogadac z rodzicami otwarcie co myślisz... np. ze zdajesz sobie sprawe ze wykształecnie jest wazne ze masz zamiar skonczyc szkołe i isc na studia ze chcesz sie rozwijac ale jak kazdy potrzebujesz bliskich osob i ze masz głowe na karku i nie wpakujesz się w dzieci i pieluchy itp. bo naprawdę chcesz skonczyc studia i coś w życiu robic sensownego, na rodzine przyjdzie czas i nie chcesz by była to przypadkowa decyzja ... pewnie się uspokoją...