moja historia

wlasciwie to nie szukam pomocy bo co ona moze mi dac:/ ale pewnie potrzebuje sie wygadac nie wiem, czasem mysle ze moja historia nie jest calkiem normalna, tzn moje uczucia chyba sa dziwne ON byl zawsze, tzn nie tak od poczatku ale od jakichs ostatnich 7 lat:) kiedykolwiek tylko poczulam ze chyba by sie przydal w moim zyciu byl, wiem, wiem, bylam jak taki samolubny osiol, wykorzystywalam go ale zawsze umialam sobie znalezc pretekst, ladne wytlumaczenie i wydalo mi sie wszystko ok tylko teraz, tzn rok temu, albo moze od roku, jakos moje uczucia sie nasilily, chyba go kocham:) tylko gdybym kochala na prawde to czy byloby miejsce na to chyba? a moze caly urok w tym ze on niby tez, dalej kocha ale juz nie jak dawniej, nie ofiarowuje siebie z roznych powodow jestesmy daleko od siebie i mimo ze miedzy nami nie padla zadna kompletnie obietnica, czula ze chce, podkleslam CHCE byc mu wierna i bylam, tylko kilka dni temu, niedzy nami beznadzieja, jak chyba jeszcze nigdy (czytaj znow mialam okazje odczuc ze dla niego to juz nie to co dawniej)wiec te kilka dni temu pojawil sie ktos w moim zyciu, lubie go ma dziewczyne, nie chcialabym jej tego robic, ale lubie go czy jezeli kocham to moge myslec o kims innym, czy moze moje uczucie to cos calkiem urojonego, moze jedyna jego podstawa jest to ze sie starzeje i mi sie wlaczyla desperacja, szukanie sobie kogos troche jakby na sile coz, nie wiem...:/