czy naprawde sa ludzie ktorzy poza praca nie maja NIC????

czy sa tacy wsrod was, lub czy znacie takich, ktorzy chodza do pracy a po niej wracaja do 4-ech scian i nie maja rodziny ani bliskich znajomych?

sa i mozna zwariowac, nawet jak sie mieszka z rodzicami musisz miec z kim pogadac - ja w domu nie moglam dlatego sie nie wynioslam z domu, ze boje się tego braku kogos, ale odkad jestem sama teraz, bo mama na dzialce widze, ze to nie takie zle

i co nie masz znajomych, przyjaciol?

teraz troszke nadrobilam, ale prawie nie mam jestem nauczycielką - nie mam znajomych z pracy, bo z kim sie przyjaznic

A ja niby mam wielu a czasami jakbym nikogo nie miala... Że nie sparafrazuję Jana z Czarnolasu

ja mam kumpla... który ma mamę za grnicą, tata ma nową rodzinę, miał dziewczynę, ale się pokłócili.... zrobili niby takie "taktyczne" rozstanie, ona w tym czasie poznała innego i wyszła za niego z mąż.... on ze znajomymi kontakt pozrywał... bo czas spędzał głównie z nią....a inni mają już rodziny i mało czasu- jak my i teraz ma kłopot.... straszenie mu się nudzi.... z nudów np jeżdzi samochodem w kółko po mieście....

ja mam swoja siersc

pogadać:(

wygląda na szczęśliwą. radość życia to dla niej drogie zabawki i snobistyczne rozrywki.

i do niej pewnie ludzie ciągną

niekoniecznie. raczej starzy znajomi się odsuwają, kiedy ona się wywyższa a nowi znajomi są po prostu interesowni (najczęściej to jej podwładni). w każdym razie ona czuje się szczęśliwym człowiekiem a o to przecież chodzi.

idę, bo nie ma co się dolować

Po pracy tak około godziny 18 wracam do domu, jem kolację, oglądam MjM, potem jakiś film, kąpiel i sen. Dni podobne do siebie, a ja wcale nie żałuję i nie zamieniłabym swojego życia nawet na dwójkę cudownych dzieci i męza, bo wiem, że w takim układzie nie byłabym szczęśliwa. Mam w pracy kilka kolegów i koleżanek, ale łączą nas tylko i wyłącznie relacje biurowe, moi znajomi koleżanki i rodzina mieszkają w innym mieście. Nikogo nowego nie poznaję, bo po pierwsze nie miałabym kiedy, a nawet gdyby to i tak nie miałabym czasu się z tą osobą spotykać. Są ludzie, którzy się duszą będąc samotnymi, ze mnę jest odwrotnie, duszę się wśród ludzi:P:):D

mnie brakuje przyjaciolki takiej od serca:(

ja mam jutro mature i mam wszystko poza praca:P

ja tak mam jak piszecie po pracy 4 ściany, nie jestem szczęśliwa z tym ale tak mam :-( nie mam rodziny bo wyjechałam w drugi koniec Polski do pracy, nie mam znajomych bo jestem tu "obca" i stanowie konkurencję dla koleznek :-( te zamęzne mnie nie zapraszają bo sie boją o swoich mężów, te nie zamęzne tez nie bo same walczą o jakieś męskie gacie :-P dlatego trudno mieć w moim wieku 32 lata znajomych i przyjaciół :-)

Podnosze

ja niby mam znajomych ba!nawet "przyjaciolke"ale jestem jej potrzebna wowczas gdy ma jakis problem, to cholernie boli...ale coz takie zycie, moze jestem za dobra sama nie wiem

ja o ile nie będziemy trzmyać się ortodoksyjnie tej "pracy" szkoła/uczelnia -> mieszkanie -> szkoła/uczelnia -> i od nowa potem pewnie praca (jak znajdę) -> mieszkanie -> praca -> 0 znajomych z którym łączyło by mnie coś więcej niż raz na jakiś czas wymiana paru zdań o szkole/uczelni/pracy ale jak się jest nieciekawym, nieśmiałym, bez zainteresowań z pustym życiem to się tak ma