Miesiąc temu zmarł mój mąż.

Pobraliśmy się rok temu. Mam 26 lat, on miał 27. Byliśmy tacy szczęśliwi. Planowaliśmy dziecko. Zreszta nie wiem, czy nie ejstem w ciąży.. kochaliśmy się bez zabezpieczenia przez 4 miesiące przed jego śmiercią. Pisze już to spokojniej, jestem na tabletkach uspakajających, nie zostało mi nic.. tylko puste ściany, nasze zdjęcia, wszystko mi go przypomina.. nie umie tak życ, nie chce, ja nie mogę żyć bez niego, co to za życie, przecież było tak pięknie, tak cudownie jak w bajce, a teraz zostałam sama.. nie mogę życ bez niego.. :(

Przykro mi Może lepiej nie bierz środków uspokajających, jesli podejrzewasz, że możesz być w ciąży... Masz jakąś rodzine, bliskich którzy Ci pomagają, wspierają?

Mam. wspierają. ale jak tylko są, ja chce zeby wysli, widze w ich oczach zal, wspolczucie, nie chce.. nie chce tego. nie mam siły. ja nie daje rady.. ten miesiac byl okropny, przeciez ja wyladuje w psychiatryku. zaraz ide na jego grób..............

Wiem że wszystkie słowa które teraz powiem przepadną w otchłani żalu, ale wiedz że bardzo Ci współczuje. Teraz życze Ci tylko siły, bardzo dużo siły, abyś mogła sprostać temu wszystkiemu.. Wiedz, że jesteśmy wszyscy z Tobą!

?? :( Na co umarl tak mlodo? :( Wyrazy wspolczucia

zawsze bylam słaba psychicznie, to on nauczyl mnie zyc, to dzieki niemu nemazalam sie za kazdym razem gdy cos nie szlo tak, to on nauczyl mnie jak zalatwiac najmniejsze sprawy tak, zeby bylo dobrze, to dzieki niemu, nawet jak przychodzilam zjebana z pracy wiedzialam, ze bede miec obiadek, poduszeczke i jego obok, i nic sie nie liczylo, nic... kompletnie nic.. bo byl on. a teraz? teraz nic nie ejst warte, jak ja mam zyc, jak ja mam sie z tym uporac.... przeciez to nieralne, moje zycie bez niego

zawał serca.. w takim wieku to mało spotykane, ale ejdnak zdraza się..........................................

Wiem, że Ci trudno....ale myślę, że powinnaś starać się żyć tak normalnie dla Niego, z myslą o Nim....on jest przy Tobie, jest w Twoim sercu,...co prawda nie straciłam męża, ale też bardzo bliską mi osobe i wmawiałam sobie, że staram się żyć dla Niej, żę ona mi pomaga, i czułam/ czuje Jej obecność... staraj się żyć tak aby był z Ciebie dumny:)

Śmierć bliskiej osoby jest zawsze tragedią - cóż dopiero w takiej sytuacji...wiem, że żadne słowa nic tutaj nie pomogą, ale Niebo jest w ludzkich sercach. Dasz radę, musisz - On na pewno by tego chciał. Chciałby także byś ponownie kiedyś była szczęśliwa. Czas nie leczy ran, ale do nich przyzwyczaja - DUŻO SIŁY

Chyba cos mi po nim pozostalo..... chyba jestem w ciazy..... nie wie...... dziwnie sie czuje..... moze przez te tabletki, a moze ciazA? w czwartek powinnam dostac okres, nie dostalam, moze nie dostalam go przez stres, a moze, zostawil mi czastk siebie...............??? Bardzo mnie głowa boli....

Zrób test ciążowy, dla pewności.

nie lubie testow. jutro pojde do ginekologa. uwierzcie nie mam sił. nawet jak to pisze, to mam taka obojetnosc w sobie, jakos wszystko mi jedno. wolalabym nie zyc... bo albo z nim, albo w ogole..

O GODZ. 16:23 nie byłas w ciąży a o godz. 16:40 mowisz, że chyba jestes w ciąży :-D Widocznie cud, stal się CUD ..., A TAK NA PRAWDĘ PRZESTAŃ SMARKULO TWORZYĆ, bo to bardzo, bardzo nedzna PROWOKACJA

a chciałabyś być w ciąży??? właśnie z Nim?

ale to dziecko mze ci tylko o nim przypominac...ten bol po stracie ukochanej osoby.... wspolczuje utraty meza

ee przecież ona w pierwszym poście napisała, że cytuje ''Planowaliśmy dziecko. Zreszta nie wiem, czy nie ejstem w ciąży.. ''

no nie wiem, czy jeste w ciazy, od 4 miesiecy staralismy sie o dziecko.. czy to tak trudno pojac? jezlei dla was wszystko jest prowokoacja, nawet czyjejs nieszczescie, to gratuluje. nie bawi mnie to. wlasnie wrocilam z grobu.. moglabym tam zostac cale zycie..

nie patrz na tych idiotów co wypisują brednie na tym forum. Są tu też tacy, którzy Cie rozumieją! Nie poddawaj się. Te słowa brzmią strasznie pusto i nieprzekonywująco, ale to jest właśnie to, co możesz dla Niego zrobić...

ale powiedz nam czy bys chciala byc w ciazy? kiedy on juz nie zyje

podobno dramatyczne doswiadczenia sprawiaja, ze czlowiek staje sie silniejszy... nie czuje sie silna, ale bol i cierpienie uczynily mnie madrzejsza. pamietaj, ze Pan Bóg daje czlowiekowi tyle ziarenek piasku do dzwigania ile pozwoli mu uniesc. ani jednego ziarenka wiecej :)

ogromnie Ci współczuję, trudno tu znaleźć słowa pocieszenia... trzymaj się kochana i nie poddawaj:-)

z jednej strony nie chcialabym .. ale z drugiej.. tak i to bardzo.. bo bardzo sie kochalismy.. ten rodzynek, ktorego bym urodzila, bylby czescia jego.. a on pozostanie przy mnie nazawsze.. nie moge. :( tak mi ciezko...

"pamietaj, ze Pan Bóg daje czlowiekowi tyle ziarenek piasku do dzwigania ile pozwoli mu uniesc. ani jednego ziarenka wiecej " pinezka piekne slowa, ale ja cos czuje, ze nie dam rady, ja sie wykanczam, to nie zmarla mama, tata, babcia, tylko osoba, ktora miala byc ze mna na zawsze.. :(

Wiem, że to nic nie znaczy, ale też chcę powiedzieć, jak strasznie Ci współczuję. Takie tematy, jak ten, przypominają mi o moim własnym ogromnym strachu, że stracę mojego ukochanego. Na codzień się na tym nie zastanawiam, ale jak czasem pomyslę, że coś mogłoby Mu się stać... Boże, wolałabym sama umierać sto razy. Właściwie wpisałam się, by powiedzieć coś do osoby, która pytała autorkę topiku, czy chciałaby być w ciąży, skoro Jej mąż już nie żyje. Myślę, że nigdy nie kochałaś naprawdę mocno, skoro zadajesz takie pytanie. Ja już od dawna się nie modlę, ale gdybym straciła mojego narzeczonego, modliłabym się o to, by być z Nim w ciąży. Chyba tylko to uratowałoby mnie przed wewnętrzną śmiercią i pustką do końca życia. Kochająca nad życie, jeszcze raz... bardzo, bardzo mi przykro. :(

na zawsze