Dolina Nocy

Jest może Franczeska?

brzydko :)

Jest. Czasami mniej, czasami więcej, ale jeszcze żyje.;)

Franczeska! Wielcem ucieszony :D ale to ja mógłbym zaśpiewać: \"czasem trochę mniejszy ale potem jeszcze większy \" :-)

Radość jest pojęciem względnym.;)

Filozoficzna Waćpanna jak zawsze...i perskie puszcza takie jak zawsze ;-) Wszak od tików jest pani wyzwolona...i nie tylko :P

Straszniem stabilna we wszelkich przejawach życia, również wirtualnego.;)

jestem Franczeska to ta , ktorej sie potargala przyczeska

Stabilność...ta nigdy nie nastanie... Bądź pani mym gościem częściej :-) Całuję dłoń Mademoiselle :D

z tem calowaniem to poczekaj bo jeszcze raczeta mam brudne bom kupe robila.

Och, odwdzięczyć to ja się potrafię.;) Lecz kto w me sidła choć raz wpadnie, choćby na kraniec świata wyjechał, będzie zawsze mym kawałkiem.

mydla co gościc ma zaszczyt w najglebszych przestworzach mego ciala.

Franczesko ma czyzbys juz poszla straszyc?

tak już strasze możesz sie bać:D

:-) Dobrej nocy Kwiatuszku :D

dobry wieczor ach coz za cudowny rzec by mozna wieczor Fransua.

Długiej i spokojnej nocy! Niech Ci się przyśni wielka łąka, na której rosną same czterolistne koniczynki. A wśród nich jeden, zagubiony Kwiatuszek, spoglądający z nadzieją w kierunku wschodzącego Słońca. Ono co dzień wstaje. Pamiętaj o tym.

Sen z podróżą w tytule. Hm...podróż bez końca...

Tego się obawiałem...Szybsze bicie serca. Kołatanie... Zawsze.

Kto winien/Twardowski To tylko nagrzeszyła świętoszka maciejka księżyc nieuleczalny co nocami bredzi piorun co w kościół trafił by pszczołę ominąć i rozum nierozumny słuszność wciąż bez sensu i ból tak bardzo czysty że już uspakaja pożółkła pora lata gdy trzeba się żegnać popatrzeć sobie w oczy gdy dom pachnie jabłkiem a w ulach dawna cisza wytapiania wosku tak łagodna jak bożek którego psy liżą zabawna parasolka i długie trzy po trzy bo gdy jemy jeżyny kolor warg się zmienia (w takiej chwili granica przyjaźni niepewna) to tylko nagrzeszyła zwyczajna tęsknota lub po prostu wzajemna nasza nieznajomość źrebak światła co biegał niezgrabnie po ścianie serce co milczy mądrze by mówić od rzeczy piękno po którym często zjawia się nieprawda jakimi to drogami miłość wciąż niewinna sama do nas przychodzi i odchodzi sama