Taka sobie refleksja

Właśnie oglądałam film na tvn pt,,Listopad\'\'. Naszła mnie jakaś głęboka refleksja , dopada mnie ona czasem nie tylko po takich życiowych filmach , ale dopada. Ludzie nie potrafią cieszyć się życiem, wciąż miewają jakieś problemy małe lub duże , czasem bywa że sami wmawiją sobie te nowe. Żyją szybko dbając tylko o dobra materialne , nie licząc sie z drugim człowiekiem. A ja myślę że życie jest za krótkie aby życ w wiecznym pośpiechu, aby wciąż gonić i gonić za czymś co i tak przeminie. Dla mnie nie jest ważne czy noszę ubrania z etykietką markowych firm, czy używam najdroższych kosmetyków, dla mnie liczy się to jak przeżywam swoje życie, czy wykorzystuję dogłębnie każdy nowy dzień, tak aby nie żałować że czegoś nie zrobiłam. Wiem zaraz ktoś mnie skrytykuje że takie jest życie , że trzeba w tej dżungli , w której żyjemy tak właśnie życ bo inaczej się nie da. Ja nie robię planów na przyszłość , żyję z dnia na dzień i staram się brać to życie garściami. I wiecie co mogę naprawdę szczerze powiedzieć tak jestem szczęśliwa. Kiedy oglądam sie wokół siebie widzę tylko smutnych zaganianych ludzi nie potrafiących już nawet się uśmiechnąć, to strasznie przygnębiające.

Pięknie to opisałaś. Masz rację. Ludzie dokądś pędzą i nie żyja chwilą. A ta ucieka wciąż prędzej. Kiedyś (dobrze, że przez krótką chwilkę) tez tak gnałam. teraz , kiedy los ze mnie zadrwił - zrozumiałam co naprawdę w życiu ma sens.Pozdrawiam

U mnie też nie zawsze było tak jak jest teraz, żyłam nie zastanawiając sie nad tym po co zyję i dla kogo. Też dostałam potężnego kopniaka od życia stracilam kogoś bardzo mi bliskiego , kogoś kto był dla mnie całym moim światem i teraz żyję tak jakbym w całym przeżytym dniu chciała zamknąc każda namniejszą przeżytą chwilę.

Ja wciąż jeszcze wlczę o swe szczęście. Miłość męża. Ale nauczona doświadczeniem, wiem , że muszę przekazać swym dzieciom pojęcie miłości i odpowiedzialności. A także troski o drugiego człowieka i umiejętności pielęgnowania uczuć.

Walcz az do końca świata i o jeden dzień dłużej, trzeba zawsze mieć nadzieję choć niektórzy mawiają iż nadzieja matką głupich jest, ale to nieprawda. Kiedy ma się tę nawet ostnią iskierkę nadziei, i chociaż tli sie ona słabym światełkiem to zawsze jest jakaś szansa na lepsze jutro. Ja też uczę swojego synka aby szanował ludzi, aby żył zgodnie ze swoim sumieniem i próbował korzystać z każdej chwili umiejetnie ją wykorzystując. Życzę ci powodzenia.