i tak się nie znacie

coś pięknego!!!!----- Siedzę w kinie mojego życia, wszystkie miejsca są zajęte Sam spoczywam na dostawionym krzesełku, przyszło zbyt wielu widzów Gaśnie światło, zaczyna się film Powracają wspomnienia, odżywają stare chwile Jakieś obce ja zagląda mi w twarz Widzowie na sali pękają ze śmiechu Powracają dawne pytania o sens życia i śmierci Wtedy nie znałem na nie odpowiedzi, dziś ją znam Wciąż nie wiem po co żyję, mam tylko nadzieję że umrę szybko Ten film pokazuję moją śmierć, nareszcie i ja mogę się uśmiechnąć Lecz wtedy tysiąc oczu odwraca się od ekranu i spogląda na mnie z przerażeniem