maska

Nalozylam na siebie maske usmiechu bo latwiej mi tak pogodzic sie z paroma faktami...nauczylam sie tutaj w Anglii aby brac zycie garsciami nie czekac juz na nadarzajace sie okazje sama je stwarzam..to jak jestem postrzegana przez otoczenie zalezy od tego na ile im pozwalam ujrzec moja osobe i na ile sie wlasnie sprzedam..a nie odkrywam wszystkim kart ..nie warto..inni i tak widza to co chca zaobaczyc..jak komu wygodnie...ja zaczelam sie usmiechac do losu i pomagac mu stwarzac pozytywne sytuacje..nie jestem idealem i nigdy nim nie bede i nie chce byc..ale nie chce juz nic robic wbrew sobie jak mam ochote to sie bawie jak nie to nie...nie musze sie zastanawiac nad konsekwecjami swojego zachowania bo juz przestalo mnie obchodzic co inni o mnie mysla..stwarzam pozory w tym spozorowanym teatrze i dobrze mi z tym..mniewam i te lepsze i te gorsze dni..ale wiem ze nikt i tak mnie nie widzi za ta maska wiecznie silnej, zadowolonej , pewnej siebie kobiety...tylko po moich oczach mozna zobaczyc ze cos nie gra..ale nikt na mnie nie patrzy oni tylko widza twarz...moze i nie warto pokazywac siebie..cena zbyt wysoka mozna sie gleboko rozczarowac..nigdy nikomu sie nie pokazalam bez maski nawet Jemu..bo on mnie nie widzial..nikt mnie nie widzial..bo nie chcial

To troche dziwne co piszesz bo z jednej strony twierdzisz ze zyjesz jak chcesz a z drugiej strony tworzysz, jak to nazywasz \"maske\" wlasnie dla innych zeby nie znali prawdy o Tobie, chyba to jest samozaprzeczenie, bo tak naprawde to to co robisz robisz dokladnie dla \"innych\". dla nich zyjesz, to o nich myslisz (ludziach, mezczyznach) i w ten sposob wpadasz w jeszcze wieksze uzaleznienie zamiast odwrotnie spojrzec spokojne na siebie, byc soba dla siebie :)