czuję jesień...

Czuję jesień, ogarnia mnie z każdej strony, jak nigdy.. moje uczucia przerastają najśmielsze oczekiwania, czuję ją, potrafię dotknąć opuszkami palców, wczuć się w jej rytm, zanurzyć… jesień … tak .. jesień nic więcej teraz tylko ukołysać się do snu w jej kolorach, w jej płatkach, jej zmysłach. Zatracić się w pięknie, zatańczyć, oddać jej choćby ostatnie tchnienie, ostatni szept.. przed zimą

hehehehe też to mam :D

;)

ja też:)

podpoba Wam sie?>

mnie tak :p lubię ciepłą jesień

skąd jestes?

z południa

ja tez czuje bo od rana łamie mnie w kościach

ja tez z południa ;) ale akurat dzis mi jakos smutnawo... tylko ta jesien jest ładna teraz i troche uspokaja

melancholijna ...

bardzo..

melancholijna jesień...

jesień idzie, a na kafeterii coraz więcej tematów o samotności, poszukiwaniu... ciepła sie chce i już...

i gorącej herbaty :)

macie racje.. ;) i co teraz z tym zrobimy?

Propozycji jest wiele:) Może ja nieśmiało dam swoją? Może tak rozmowy przy ciepłej kawie, czy czekoladzie, grzańcu i innych rozgrzewających napojach? Mały, niewinny flirt... może na żywo, może na necie, a co tam:)

No ja tam jestem kobitą i się nie piszę na flirt z Tobą, aksamitna :D

Uwielbiam jesien:)

Nieśmiertelnik, żółty pażdziernik....ale jestem szczesliwa, zakochalam sie.........

ja czuje wiosne..chyba przespalam, cosik

chyba depresja jesienna...

niepokosjny dzień

niespokojny hhehe

Hahahaha, mimozami... ale ja ogólnie:) też na faceta się piszę:) tak do stycznia, lutego, do pogadania i pogłaskania i posmyrania za uszkiem:) a na wiosnę się zobaczy;) Ale wiosna to już inna historia będzie....

hehehehehehe kamień z serca :> :P

W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy Powolną strugą płynął wytrwale, W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy, Tak dawno słów przyjaznych parę. W moim ogrodzie, gdzie smutek gości, Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce, W moim ogrodzie, gdzie samotności Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dosyć. W moim ogrodzie, gdzie długa zima, Zmroziła wszelkie ciepłe uczucia, W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła Zastygł w bezruchu, a czas umyka. Aż pewnej nocy puściły lody, Ogrodu serce mocniej zabiło, Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody I napoiłaś, a wszystko ożyło. Byłaś tak śliczna, niczym poranek, Niczym wiosenny kwiat jabłoni I nie zapomnę nigdy tej chwili, Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni. I nie zapomnę tych chwil radosnych, Kiedy nie mogąc wydobyć słowa, Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy, Tak trwała nasza bez słów rozmowa. Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem, Gdy zamyślona z pochyloną głową, Byłaś mi jak prześliczna nimfa, Co się przegląda nad tafli wodą. I choć tak blisko byłaś przy mnie, Choć twoje oczy śmiały się do mnie, Doprawdy niczego nie jestem pewien, Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień.

lubię to :)

ale zeby nie było - ja tez kobitka