mój ojciec odezwał się po 10 latach

co zrobić? co wy zrobilbyscie ? Mój ojciec zostawił nas, moja mama mnie i mojego brata wychowała, dała nam wszystko co najlepsze. ojciec nieinteresował się nami. A teraz gdy jest schorowany zabiega o mnie, prosi o spotkanie bo chciałby poznac wnuka. co zrobilibyście na moim miejscu?

Byłoby mi naprawde ciężko ale na JEDNO spotkanie poszłabym.Dlaczego?? Zebym ja miała czyste sumienie.

ja mu wybaczyłam ,ale nie wiem czy jestem wstanie opiekować sie nim na starość. Boję się że on będzie tego oczekiwał ode mnie. Dzisiaj jest dla mnie obcy.

wiesz co, nas ojciec zostawił jak miałm 3 lata, i to ja szukałam kontaktu jak dorosłam, chciałam go pozanć, zapytać dlaczego? dlaczego sie nie odzywał.. prawie 4 lata temu poznałam mojego brata który obecnie ma 22 lata.. i dowiedział się ze ma siostry jak miał 16 lat.. heh porażka... teraz nie mozemy bez siebie zyć :) ale wracajac do sprawy ojca, nadal nie mam odpowiedzi, jak sie zapytałąm dlaczego nie zadzwonił na urodziny, powiedział a tyt eż nie dzwoniłaś, jak 3letnie dziecko ma dzwnoić?? widuje go raz na rok jak brat przyjeżdża i odważyłąm sie zaprosić na ślub aby mu pokazac co stracił, oczywiście na ślubie przy mnie był mój chcrzesty tato nie ojciec.. zastanów sie czy to dobre aby odnowic kontakt, mozesz isę najeść wielu goryczy..

wybaczyc... wiem cos o tym...

Nie wiem czy zdecydowałabym sie na opiekę.Chyba nie.Może załatwiłabym mu jakieś schronienie,opiekę .Tak żeby nie był sam,ale sama nie opiekowałabym sie.

tak na prawde nie mam sumienia go odepchnąć, kiedyś był dobrze zbudowany, cwany, władczy, a dziś budzi litośćjest schorowany, siwy, chudziutki. wybaczyłam z głebi serca ale nie mogłabym przyjąć go i opiekowac się nim. na szczęście ma swoje mieszkanie. dlaczego niektórzy rodzice zawsze doznają skruchy na starość, o dzieci trzeba dbać i szanować całe życie.

bo potzrebują wtedy pomocy, tylko nie pamietają ze te dzieci też kiedyś potrzebowały a ich nie było :(

odezwal sie do mnie po 20 latach. Nigdy wczesniej tak naprawde go nie znalam, mialam tylko jakies mgliste wspomnienia z wczesnego dziecinstwa. Z mojej strony bylo duzo zalu i buntu, dlugo nie moglam sie do niego przekonac. Ale musze przyznac ze byl cierpliwy i naprawde sie staral. Obecnie- po prawie dziesieciu latach- mamy bardzo dobry kontakt. Zrozumialam go i mu przebaczylam chociaz nie moge powiedziec ze zapomne. Ange 17- mysle ze powinnas mu dac szanse.Ja swojemu dalam i nie zaluje.

nie masz żadnych zobowiązań wobec niego, jeszcze ci zdąży popsuć zycie, jak go przyjmiesz