Niech mi ktoś pomoże proszę

Ostatnio rozmawiałam z koleżanką o jakiejś tam pracy bo mielismy zrobic na wykład, bo profesorek coś zadał, i po tej rozmowei ona spytała, a co poza szkoła słychać bo przecież nie samą szkołą człowiek żyje? I wtedy, i wtedy nie wiedziałam co powiedzieć, mam chłopaka i sie z nim spotykam, ale tak naprawdę to czas i mysli mam zajete tylko tymi zadaniami, ta nauką non stop, moje zycie to jedna wielka gonitwa zeby cos zrobic co jest zadane i dostac pochwale, od brata, mamy ze jestem zdolna i madra itp itd ale kim ja jestem?? nie mam hobby żadnego, nie mam pasji, nie mam zaintresowań, rano wstaję zestresowana czy uda mi się wytrzymać na zajeciach, czy dam rade, ze kolezanki beda lepsze, potem wracam do domu i mysle ze szkoda czasu na jedzenie, ze trzeba cos robić cos sie uczyć bo szkoda czasu zeby sie marnował. Umawiam sie z chlopakiem weekendy na kilka godzin, bo spedzanie z nim czasu wydaje mi sie marnowaniem go, mysle wtedy czesto co juz zrobilam a co nie na te zajecia , i chocia z na zewnatrz jestem wesola rozgadana i chlopak sie cieszy ze ma taka dzieewczyne modra i fajna, to ja sie czuje jak smiec, jak robot, ktory musi wykonywac polecenia, juz mam ustalone jak bedzie wygladal moj maz moje zycie moje dzieci moja praca wszystko, tak bardzo mi z tym zle, che to zmienic ale boje sie straznie sie boje ze mi sie nie uda, bo przeciez ja tylko sie uczyc potrafie nic wiecej , do niczego sie nie nadaje jak do siedzienia w ksiazkach, jestem beznadziejna.22l Czy jest ktoś kto mógłby coś doradzić, czasami tak leżąc przed zasnieciem mysle sobie po cowogole człowiek żyje i nie umiem odpowiedzić sobie na to pytanie po prostu nie wiem po co naprawdę, no bo po co? jka wszedzie t;yle chamstwa ciagle czegos wymagają, nie lubia cie za to jaki jestes a za to co robisz, pochwały tylko za coś dobrze zrobionego, a jak za sama osobe za bycie soba to juz nie, nie wiem po co człowiekowi dane jest zycie to straszne ale nie wiem. Błagam o pomoc.

Czy Ty zyjesz pod presja ze strony rodziny? Przypuszczam, ze bardzo duzo od ciebie wymagano od zawsze i dlatego rozwinela sie u Ciebie jakas nerwica czy cos w tym stylu.Dlugo tak nie pociagniesz.Sprobuj na sile sie wyciszyc, relaksowac, znalesc sobie jakies zajecie.Isc do kina, na piwo, gdziekolwiek.Dolacz do swojego zycia element rozrywki, bo dlugo tak nie pociagniesz.Wykonczysz sie nerwowo.Jezeli sama sobie z tym nie radzisz to moze poszukaj pomocy u psychologa,Pozdrawiam!