która jest znudzona siedzeniem w domu?

bo ile mozna czł zawsze pracował był aktywny a tu bum urodziło sie dziecko i cóz trzeba sie nim zajac. człowiek dorosły potrzebuje towarzystwa drugiej dorosłej osoby nie mozna bez przerwy siedziec z dzieckiem bo mozna zeschizowac. choc wiele z was pewnie sie nie przyznaje jest wam źle, jestescie po czesci znudzone takim zyciem, codziennie to samo, wstawanie rano, karmienie, przwijanie usypianie, gotowanie obiadu, a kiedy czas dla siebie kiedy czas dla meza, kiedy czas zeby gdzies wyjsc. jak dziecko skonczy 20 lat a my bedziemy w kwiecie wieku i juz nam na nic nie bedzie cohoty, nie ma tm rzecz polega załoze sie ze połowa z was lub wiecej juz zapomniała co to znaczy miec czas dla siebie, miec czas zeby spokojnie bez pospiechu wyjsc na zakupy i spokojnie jak Pan Bóg przykazał pochodzic po sklepach , powybrzydzac w ciuchach a nie kupowac na szybcika bo dziecko czeka w domu

Nie przesadzajmy z tym znudzeniem. Czasem rzeczywiście chce się gdzieś wyjść odpocząć i wszystko zależy od właściwej organizacji. Ja mogę wychodzić z domu, czy na zakupy, czy do koleżanki - mały zostaje z mężem, a jak chciałabym wyjść z mężem, to są jeszcze dziadkowie i mój brat, który wprost szaleje za siostrzeńcem. Ale jak raz wyszłam, to po niecałych dwóch godzinach tak tęskniłam za malutkim, że przyszłam do domu wcześniej, niż się umówiłam. A poza tym to \"siedzenie w domu\" nie trwa wiecznie. Większość kobiet nie może sobie pozwolić na wychowawczy, a macierzyński trwa tylko 16 (teraz chyba 18) tygodni. To tylko 4 miesiące w domu, a potem znowu do roboty - wśród ludzi.

ktore sa w domu z dzieckiem, i czuja sie z tym źle, nie śa do konca spoełnione, ale znosza to bo jakie maja wyjscie tydziecko zostawiasz mezowi a jak oboje rodzicow pracuje na rano bez przerwy i nie ma dziadków w poblizu, nie stac matki na opiekunke to co w tedy?

powiedziec, kazda sie chwali na forum ze jest super, ze to nie tak ze jest znudzona a tak naprawde dałaby wszystkoa by odetchnac niec czas dla siebie niec wolnosc ktora nigdy nie powróc, to załosne jak wy kłamiecie i oszukujecie same siebie dlaczgo to robicie, aha juz kumam "bo co ludzie powiedza"...dobre

ja siedziałam przez 9 miesięcy i dostawałam na łeb. ale są gusty i biusty.

do tej powyżej - odpowiedz jest prosta, ale trzeba troche ruszyć głową. Ceną za nieograniczona wolność jest nasze dziecko. I dlatego warto dla niego zrezygnowac z ażenia po sklepach, plotach z koleżankami i imprezami.

jak na to wpadłas, od siedzenia w domu mozna oszalec, stajesz sie nerwowa, napastliwa naskakujesz na innych wkurzasz sie o byle co, nie jest tak?---jest, to oczywiste jak to ze ze tyd na 7dni

ZREZYGNOWAC, ni hu-hu słaby psychicznie człowiek nie bedzie umiał sobie poradzic z takimi zmianaimi i wpadnie w depresje. zrezygnowac to nie taka prosta sprawa i niebezpieczne dla naszego samopoczucia.ale nie zawsze mozna wszystko pogodzic, to nasptepna kwestia. mam pytanie do mam siedzacych w domu, nie macie obrzydzenia do własnego domu ciagle to samo ciagle brak czasu, mozna dostac nerwicy natrectw...czyli wywołuje ona odruch obrzydzenia, wymiotny wszystko robicie z wielkim wysiłkiem

do: ale zawsze moje życie nie skłądało się przed urodzeniem dziecka z: "łażenia po sklepach, plotach z koleżankami i imprezami". Moje życie było pracą poza domem i zaangażowaniem w sprawy zawodowe. Niewyobrażalne jest dla mnie utwkic w domu na dłużej "dla dobra dziecka". Byłabym sfrustrowana i gdzie tu "dobro dziecka"?

Gdybym stale siedziała w domu, tj. nie mialabym z kim zostawić dziecka, pewnie też byłabym znudzona i stale zła. Na szczęście ma mi kto pomóc i posiedzieć trochę z Kacprem. Mogę wyjść na zakupy, czy do koleżanek. Na spacery chodzę z dzieckiem. Na zakupy też mogę iść z dzieckiem. On i tal na spacerze stale śpi, więc mi nie przeszkadza. Mąż ma prace w różnych godzinach, raz nie ma rano, raz wieczorem. Jak nie ma go rano, to żeby się nie nudzić, idę z Kacprem na spacer lub do mamy. Jak nie ma go wieczorem, to zwykle ktoś do mnie przychodzi, zapraszam gości, albo też - jak Kacperek zaśnie, to odsypiam nieprzespaną noc. Mały ma trzy tygodnie i na razie nie było ani jednego dnia, który spędziłabym sama w domu, albo idę gdzieś (z maluchem lub bez), albo mam gości. Byłam też z koleżankami z pracy na imprezie z okazji narodzin małego. Duże znaczenie ma pomoc rodziny, gdyby nie mąż, mama, brat, chyba bym zwariowała. Współczuję kobietom, które siedzą w domu z dzieckiem same i są tym zmęczone, mnie czasem męczą trzy godziny z płaczącym maluchem, a co dopiero cały dzień.

magda gratulacje. ale jak mały podrosnie nie bedzie juz tak rózowo, coz dziecko jest słodkie jak spi i jesc nie woła

Zapraszam na topik \"mamy siedzące w domu z dziećmi\". Tam znajdziesz odpowiedź na swoje pytanie:-) Są tam młode mamy, które jak Wy mają malutkie dzieci, ale są też mamy z dwójką, trójką dzieci. Wymieniamy się smutkami i radościami. Większość z nas przechodzi co jakiś czas doła z powodu siedzenia w domu. To normalne. I nie jest to siedzenie w domu od trzech tygodni. Niektóre mamy siedzą z dziećmi od wielu lat. Ja wracam od stycznia do pracy i z jednej strony się cieszę, ale chyba bardziej jestem przerażona, jak sobie poradzę z dwójką dzieci, pracą i nikłą pomocą ze strony męża, który pracuje często do nocy.

chciałabym posiedzieć w domu :) z dzieciątkiem

Popieram od siedzenia w domu można dostać wariacji:)Któraś napisała,że można poprosić babcie,dziatka itd.ale kochana w moim przypadku wszyscy są kilkanaście kilometrów od naszego miejsca zamieszkania i niby jak można to zrobić!Mąż pracuje od rana do późnego popołudnia więc ja sama z dzieckiem przez całe dnie.To prawda,że wkońcu o to chodzi aby poświęcić się tej naszej małej istotce ale szczerze przyznam,że ostatnio zrobiłam się nerwowa bo choć przez chwilkę zrobiłabym coś innego:)pozdrawiam mamuśki

Jeżeli życie kobiety kręci się tylko wokół dziecka to można świra dostać. Miałam to szczęście, że jak zostaliśmy rodzicami to studiowałam, udzielałam się jako wolontariuszka i w związku z tym miałam chwilę oddechu od maleństwa. Uwielbiam jak na dworze robi się ciepło - biorę dziecko na spacer/na plac zabaw, w torbie mam książkę i pochłaniam jedną za drugą (nieźle podnoszę w ten sposób poziom czytelnictwa Polaków). Do tego co jakiś czas zostawiam dzieciaka z mężem lub rodzicami i idę się spotkać z kumpelą.Każdemu należy się chwila relaksu. Zaraziłam też córkę swoimi zamiłowaniami plastycznymi i często coś wspólnie tworzymy (teraz jesteśmy na etapie kartek świątecznych) - to też dla mnie rodzaj odskoczni, ponieważ "tworząc" odpoczywam, regeneruję się zwłaszcza psychicznie.

Ja chyba zostałam stworzona do siedzenia w domu:-P Najpierw całą ciążę przesiedziałam w domu na L4, potem macierzyński i na wychowawczym odkąd córka nie skończyła 3 lat.Potem ona do przedszkola, ja do pracy, ale ciągle chorowała, więc rok przesiedziałam w domu. Teraz aktywnie wróciłam do pracy, ale tęsknię za siedzeniem w domu. Gdyby mąż zarabiał tyle, że nie musiałabym pracować, to nawet bym się nie zastanawiała. Będąc w domu miałam więcej czasu dla siebie, aniżeli teraz kiedy pracuję, bo każdą wolną chwilę zamiast sobie poświęcam dziecku, bo ciągle mam niedobór, że za mało się z nią bawię, zbyt rzadko chodzimy do zoo, kina. Miałam czas na zabiegi pielęgnacyjne, fryzjera kosmetyczkę (mała była z moją mamą), razem chodziłyśmy po centrach handlowych, do moich koleżanek, a o 16-17, kiedy mąż wracał z pracy, mogłam sama gdzieś wyskoczyć. Mnie osobiście siedzenie w domu nie nudzi

Zawsze można wyjść gdzieś z dzieckiem: http://czasdzieci.pl/krakow/wydarzenia/