Już nie wiem czy mu poprostu współczuję czy ....

współczuję mu głupoty. Rozstałam się z nim 2 lata temu.Dawno.Przez jakiś czas była niby przyjaźń,ale kiedy zorientowałam się,że jemu chodzi o coś więcej,wycofałam się.Kontakt się urwał.Wczesniej mowił,że kocha i kochać będzie,że mogę zawsze na niego liczyć...Akurat!Było tak,że pojawiał się u mnie wtedy, kiedy to jemu się układało.Kupił samochód-odrazu wiedziałam,miał nową dziewczynę-już siedział u mnie na herbatce i opowiadał dając mi do zrozumienia ile wg niego straciłam.Tylko ja uważam inaczej.Życzę mu szczęścia,dobrej pracy i żony oraz gromadki dzieci.Ale do cholery.On nie przestaje zasypywać mnie swoimi dobrymi informacjami.Co ja jestem...skarbnica jego sukcesów!Popapraniec.

mialam to samo z 2 facetami :o

Urażona męska duma domaga się, abyś zrozumiała jaki on super i jak głupio postąpiłaś odrzucając jego zaloty. Ech, faceci.. czasem nigdy nie dorosną ;-) :D

Treśc dzisiejszego sms-a (nie odzywał się 4 m-ce) "Witam.Jestem w Szczecinie.Zdałem egzaminy do pracy w wojsku (jako zawodowy żołnież).Odpowiedz bede miał grudzień-styczeń.Czesć" No q****wa.A co mnie to!Bardziej ruszyłoby mnie gdyby powiedział,że zdechł pies jego sąsiada.