Ten rozdział życia zamykam bo brak mi już sił

Rozstaliśmy się ponad rok temu. Ciągle nie mogę przestać o nim myślec przestać go kochać nigdy nie miałam w sobie takiego uczucia a mam za sobą kilka związków. On był wyjątkowy nikt nigdy nie doprowadził mnie do takiego stanu. Walczyłam o to byśmy byli znów razem ale przegralam sama z sobą poddałam sie,. Czas pogogodzić się z tym co utraciłam miłość na którą liczyłam. A ja nie mam już siły czas zacząć żyć samemu bez złudzeń. Smutne ale prawdziwe. Przepraszam że pisze te smuty ale musiałam to z siebie wydusić. Jest mi ciężko ale muszę sobie z tym poradzić wkońcu całe życie przedemną

Ciekawa jestem jak wypełnie tą pustkę którą czuję w sobie czy to wogóle jest możliwe

hmm...po przezytaniu odzywły wspomienia,ja nie walczyłam i mimo ze to juz 8 lat minęło wciąż mysle o nim dzis mam męża-super facet,mam syna cudnego,ale o tamtym nie zapomniałam i pewnie juz nie zapomnę co jakis czas analizuje ze gdybym zrobiła to i to,gdybym powiedziała tamto i owamto to moze byłoby inaczej... zyje wspomieniami a mam piękne,nadawalismy na tych samych falach,lubilismy te same rzeczy,smaki itp itd,była chemia niesamowita ale było...i minęło bezpowrotnie...

ja boje się że nie będę potrafiła z nim się związać

milosc ktora zatrzesla moim swiatem. On odszedl z 6 lat temu. Juz nigdy nie bylo takich emocji, ognia. Za rok biore slub z kims innym. Jego kocham miloscia dojrzala, spokojna, bezpieczna. Do dzis nie wiem co bym zrobila gdyby znow pojaiwl sie w moim zyciu. Te wspomninia nie bledna.....