czy są kobiety______________które myśla podobnie jak ja?

a mianowicie nie mamy jeszcze dziecka, to mnie wogole nie martwi, ale zastanawiam sie czesto ze bede sie musiała kiedys zdecydowac czas szybko płynie i nim sie obejrze zleci rok i 2gi i bedzie sie trzeba decydowac bo nieuchronnie zbliza sie 30ka. boje sie ze nie bede gotowa, ze moje myslenie sie nie zmieni na te temat i bede sie musiała zdecydowac na przymus bo wiadomo lata leca. teraz moje mysli zaprzataaja sperawy zycia codziennego i nie ma w nich miejsca na dziecko, niechce i nie umiem sie swiadomiwe zdecydowac to dla mnie za duzo, nie chce burzyc spokoju, jaki mam, i co najwazniejsze dla mnie chce miec spokojne nerwy i boje sie ponownego załamania ktore przeszłam rok temu, wiec moze rozumiecie moje obawy czytałam wiele razy ze kobiey po załamaniu wpadłu lub zdecydowały sie na dziecko i to jakby uratowało je z opresji pomogło, ja nie mam ochoty na takie doswiadczenia, zeby dziecko było królikiem dosw, i uda sie albo nie. szczerze to nurtuje mnie to czesto bo wiedze ze wiele młodych kobiet ma juz dzieci a ja nie nie zazdrszcze im tego bron boze tylko zastanawia mnie fakt kiedy na mnie przyjdzie pora, i zeby nie wyszło w oststecznosci ze bede sie musiała decydowac na siłe ja mam 26

tak myslałam, dzieki za wielki oddzew

and so what,????????????????????????? tu sa powazne problemy a nie jakies duper szwance

niejasne to jest,chcesz dziecka czy wygody?

takie myśli zaprzątają Ci głowę powinnaś zrobić wszystkie badania tak na wszelki wypadek, bo jeśli w końcu się zdecydujesz np. za dwa lata skąd możesz wiedzieć , że od razu się uda? Mam 31 lat i muszę się leczyć, gdybym nie zwlekała być może już bym się cieszyła dzieckiem, a teraz pozostaje mi czekać i żyć nadzieją...

jakie badania,? poziom hormonów mam w normie podstawowe bad tez, a czy jestem płodna dowiem sie jak sie bede starała usg dopochwowe miałam robione .ok cykle mam owulacyjne

witaj molina! ja mialam podobnie jak Ty tyle, ze jestem starsza i wlasnie skonczylam ta nieszczesna 30-ke :o Swiadomie nie bylam w stanie zdecydowac sie na dziecko ale \"zdarzylo nam sie\" z mezem\". Na poczatku byl szok, potem zaczelam sie bardzo cieszyc. Niestety ciaza okazala sie nieudana (obumarla):( Teraz juz wiem, ze chce miec dziecko ale nadal nie jestem pewna czy jestem w pelni na nie gotowa. Pozdrawiam Cie

Myślę, że nie powinnaś się zmuszać. Przecież masz dopiero 26 lat, przez Tobą jeszcze mnóstwo czasu. Nic się nie stanie jeśli postanowisz nie zostać matką, ale lepiej żebyś tego później nie załowała. Wiele kobiet myśli, że dziecko to koniec kariery zawodowej, koniec podróży, miłości małżeńskiej i szczęścia- BZDURA. Są kobiety, które żałują tego, że zostały matkami, bo wydawało im się, że będzie lepiej, ale tych kobiet jest naprawdę mało. Poczytaj czasem to forum, dla mnie to jest piękne jak kobiety- młode matki pięknie i czule mówią o swoich dzieciach.

Wiecie co? Urodziłam dziecko mając 25 lat. Wtedy uważałam to za najbardziej słuszny wiek. Teraz żałuję, że nie zdarzyło się to wcześniej, naprawdę.

z perspektywy lat stwierdzam, ze ciesze sie ze zycie troche pokierowalo za mani...urodzilam majac 21 lat, potem drugie swiadomie majac 24 teraz jestem spelniona pod kazdym wzgledem, jestem jeszcze mloda mam 34 lata, duze, odchowane dzieci, zrealizowana zawodowa, wypoczeta, a nadal moloda..... i marze o 3 dziecku! swiadomie chce z tej wygody zrezygnowac i wrocic do pieluch??? moze to wniesie cos do dyskusji?? aleprawda jest taka, ze kazdy postepuje wg wlasnych zasad i przekonan, nie mnie naklaniac i oceniac...ja tylko przedstawilam swoje stanowisko w tej kwestii.... poza tym mam takie przemyslenia, ze natuta nie bez znaczenia uksztaltowala kobiety wlasnie tak ze najlepszym okresem na rodzenie jest 18-15 rok zycia ...tylko z punktu widzenia medycznego oczywiscie... ale cos w tym chyba jestt!!!! zycze slusznycj decyzji.... a i jeszcze jedno...to nieprawda, ze dziecko zmienia calkowicie zycie, ono tylko wnosi pewna innosc na poczatku....

mialobyc 18-25 rok zycia a nie 15 :D pomylilam sie..paluszek mi sie omsknal...

chce miec dziecko to niezaprzeczalne, ale czas leci a ja stoje z decyzja 100kroków w tył, wpadka byłaby najlepsza

Molina, ja świadomie zdecydowałam się na dziecko mając 28 lat, od razu zaszłam w ciążę, urodziłam córeczkę i nie żałuję. Wcześniej były studia, ślub, praca, troszkę podróżowaliśmy, zajmowałam się moim hobby i nie myślałam aż tak intensywnie o macierzyństwie. Odwiedziłam koleżankę, która miała miesięczną córeczkę, to maleństwo wydało mi się tak rozkoszne, że nagle z dnia na dzień zdecydowałam się na dziecko.

na razie maz nic nie nabakuje o dziecku i dobrze bo byłyby kłótnie etc, nie chce tego temat odszedł jak bumerang i nie powrócił. zawsze jak rozmawialiśmy to były kłótnie, nie chce tego. teraz mamy inne problemy i nie mozemy sobie pozwolic na dziecko ja mam jeszcze probl ze zdrowiem psychicznym wiec, chcac nie chac ta decyzja musi poczekac moze to dziecinne myslenie ale chce jeszcze byc szczupła i dobrze wydladac tego lata czyli 2007. wiec moze moje myslenie z czasem sie zmieni bo mam wrazenie ze nie madaje sie na matke na razie moje myslenie jest dziecinne i sama czasami zachowuje sie jak dziecko. nie chce tego zmieniac

i co dalej to juz wszyscy.........?????????

????????? własnie co dalej?

Ja myslalam podobnie jak ty, i co? - wpadlam. bylam w szoku, bo (moze to glupie i dziecinne) tak bardzo balam sie macierzynstwa i dzieci, ze wmowilam sobie, ze napewno jestem bezplodna, ze kiedys byc moze zechce miec dziecko, ale nie bede mogla. na poczatku nie bylo lekko. moje zycie przed to byla jedna wielka impreza. mam 25 lat,skonczylam studia, mialam dobrze platna prace, w wolnym czasie spotykalam sie z przyjaciolmi i bawilam sie do upadlego. pomyslalam, ze teraz to wszystko minie bezpowrotnie. ale pozniej doszlam do wniosku: gdyby nie ta wpadka nigdy nie znalazlabym czasu na dziecko i jak wygladaloby moje zycie? zapewne niewiele by sie zmienilo, a przeciez zycie nie moze byc niekonczaca sie impreza. teraz jestem w dziewiatym miesiacu i nie moge sie doczekac, kiedy ta mala istotka przyjdzie wreszcie na swiat. bede mogla sie z nia bawic, podrozowac, pokazywac jej swiat, a najwazniejsze: do konca nie moge w to uwierzyc, ale to bedzie moje dziecko!! szczesciara ze mnie ;)

się nie zmuszaj!!!!!!! nie ma nic gorszego, niż bycie mamą z przymusu- bo latka lecą, bo mąż nalega, rodzinka i znajomi się czepiają a mamuśki traktują jak egoistycznego dziwoląga :o To Ty musisz chcieć, to Ty musisz czuc się gotowa! Macierzyństwo to nie tylko same radości i zalety :( Skończyłam 32 lata i nie czuj ęnic, kompletnie nic :( zero instynktu :(