poklucilam sie z mezem.

no ok radzicie i radizcie ale skoro jego tel to niech go wyl po pracy a nie ma do mnie zal jelsi bym nie przekazala to i tak by widizal pol nieodebrane!!!!! nie potrafie z nim juz spokojne rozmawiac on jest cholewrykiem i tyle wiecznie sie wydziera i wydziera!

óo prace sie staralm i owszem dostalam ja ale na badaniach sie okzalo ze jestem w ciazy wic zrezygnowalam nie chcialam robic pracodawcy pod gorke

Przede wszystkim to się uspokój. Przecież jesteś w ciąży. Jeśli będziecie w kłótniach odbijać piłeczkę zamiast rozmawiać, to nigdy nic sobie nie wyjaśnicie. Ale ja jeszcze raz się powtórzę-jak wrzeszczy to znaczy, że czuje się winny-a Ty wykorzystaj swój babski spryt, posłuchaj go i wyciągnij wnioski

zrezygnowałaś z pracy?....aby pracodawcy nie robić pod górkę?... hm sorry ale przypuszczam, że nie było w Tobie chęci na tyle aby ją podjąć.

ja rozumiem że w tym stanie fanaberie są. Ale zauważ, że nie jesteś pępkiem świata obok ciebie są i inne osoby i chyba Ci bliskie.

to miealam podpisac umowe a po miesiacu powiedz ze jestem wciazy? zastanow sie!!!!!!!

to male miasteczko wiec opinie dostalabym niezla od niego wiecc o pracy moglabym juz zapomniec w tym miescie!

I co? Dziś już lepiej? Mąż dalej się dąsa? A co do pracy, to chyba i tak nie miałabyś większych szans na nią będąc w ciąży. Żaden pracodawca nie idzie na coś takiego, nie oszukujmy się

nie probuje z emna rozmawiac jak by nic sie nie stalo!ale ja nie potrafie tak udawac !

No to chyba na razie będziesz musiała zostawić to tak jak jest. Ja nauczyłam się nie popełniać błędu cichych dni. Kiedyś mój mąż zrobił mi w nocy awanturę, rano poszedł do pracy, a ja po południu zrobiłam mu pyszny obiad i podałam mu go z uśmiechem. Miała takie wyrzuty sumienia, że przez cały wieczór mnie przepraszał, a ja z anielskim spokojem powtarzałam-nie mówmy juz o tym, to było przykre ale pewnie miałeś zły dzień. A tak naprawdę to chciałam go udusić

ale tez cie wyzywal? czyli ty jedyn amnie rozumiesz dzieki tobie!to co mam z nim normalnie rozmawiac jak myslisz?

Wyzywał. Najgorsze, że na zewnątrz był cudnym mężem. A przeciętnie co dwa dni robił awantury z byle powodu. Myślę, że jak ja się dąsałam to było jeszcze gorzej, bo ja dawałam u pretekst do pretensji. Podstawa to nie dać się sprowokować. Ja walczyłam z jego dzikimi napadami przez 4 lata. Teraz jest już lepiej. I doskonale Cię rozumiem

az mi lzy leca jak czytam twoj facet to odbicie mojego tz na zew potrafi byc mily usmiechac sie,itd ale pomysl byc upokazranym i nic zntego nie robic? moja siostra twierdzi ja ty ze raz w miesiacu cierpimy z powodu okresu wiec i wytrzymasz te awantury ktore nie sa czeste

macie dizeci? ja naprawde zle sie czuje ztym fakt nie pracuje al eto byla wspolna decyzja z ewychowuje dizecko maz zarabia 3 tys wiec nie jest zle.zdecydowalismy sie na 2 a tu nagle bummmm i czar prysl. on twierdz ze bez niego sobie nie poradze ale to bzdura przed slubem pracowalam mialam czas na wszystko a teraz to on robi z emnie sierotke!

Nie nie nie!!!! Nie o to chodzi, żeby nic z tym nie robić, tylko żeby robić to z głową. Po prostu n e daj się wciągnąć w jego gierki. Chce się taplać w złości? Jego sprawa-Ty się nie daj. Jak Ty podniesiesz na niego głos, albo oddasz mu jakimś wyzwiskiem, to on ma Cię w garści, bo stajesz się współwinna kłótni. Bądź stanowcza ale spokojna i opanowana.

Ja na szcęście pracuję i mogłabym być niezależna finansowo. Ale byłam uzależniona od jego humorów. W pracy jestem uznawana za osobę bezkompromisową, a wracałam do domu i drżałam, w jakim humorze będzie mój mąż. To było chore

I radzę Ci jak najszybciej wrócić do pracy. Wspólna decyzja....Nie daj się. Decyzja wspólna, ale życie tylko Twoje

a nie zastanawialas sie nad tym zeby od niego odejsc? ja kocham go ale chyba nie chc eznosic jego humorkow

Czy się zastanawiałam? Miliony razy. Tym bardziej że pojawił się w moim życiu ktoś, do kogo miałabaym odejść. Ale wybrałam inaczej. Jest dobrze. Postanowiłam sobie, że skoro wybrałam małżeństwo, to zrobię wszystko, żeby było mi w nim dobrze.

to moz emasz racje poczekam moze mina problemy wpracy to i minie jego humorek.........jejuu ale do ilu razy sztuka ile mam znosic upokorzenia ze jestem nikim!

Jesteś tym, kim jesteś. A nie tym-kim mówi Ci Twój mąż. Jeśli sama się nie poczujesz wartościowa to nikt ćię nie dowartościuje

- jej mąż jest cholerykiem - nazwał ją dziwką i to zapewne przy dziecku - wypomina jej brak pracy, wkrótce wypomni jej kromkę chleba i z zapałem godnym maniaka zacznie odmierzać jej masło - wydziera się na nią, upokarza ją - ją potwornie boli brzuch, a on na to patrzy i się pewnie pod nosem śmieje - jeśli Autorka dodtknie telefon, on momentalnie wpada w szał, jeszcze trochę i rzuci w Ciebie tym telefonem:( - prawdopodobnie ma kochankę Na moje, to Ty zbyt długo z nim nie wytrzymasz. Nie piszcie, że to ona jest winna, że niepotrzebnie zachodziła w ciążę i rezygnowała z pracy, najłatwiej zwalić winę na najsłabszego.

Ja wytrzymałam w moim małżeństwie, teraz jest ok, ale długo nad tym pracowałam. Więc się da. A co do tej kochanki, to pisałam już wczoraj-z tym telefonem faktycznie coś śmierdzi

to fakt jesatem slaba psychicnzie coraz bardizje jak jest dobzre to jest super glaska moj brzuszek,mowi do niego a jak zawieje inaczej to wyzywa od zer!!!no chwila woz albo przewoz,dzieli nas roznic a wieku 10 lat dzieli takze system wychowywania ja jestm z espokojnej rodizny zero awantor rodzicow u niego zas to bylo codziennoscia,ja nie toleruje bicia dzieci on odwrotnie [narazie nie udezryl jescze zawsze go powstrzymywalam] poprostu terz chyba dopiero wychodzi roznica charakterui tyle!

No identycznie jest u mnie! Identycznie! Dla niego kłótnie to normalka, on się wyładowuje i jest ok. A ja nie mogę potem spać przez całą noc

no wlanie ja to strasznie przezywam placze do poduszki przejmuje siej jak cholera a on poprostu wl sobie film i smieje sie w glos!mam ochote jebnac mu w pysk ale przeciez tego nie zrobie

Ja kiedyś próbowałam, ale tak się rąbnęłam w ścianę,że potem przez dwa tygodnie chodziłam z bandażem na ręce :D