moj, jego czy wspolny problem? prosze...moze ktos cos poradzi

jestem z chłopakiem dopiero 2 miesiace...on od poczatku..jeszcze jak dobrez mnie nie znał...powiedział ze jest zakochany...pozniej, ze kocha...to szybko i ja szczerze mowiąc jakos nie mogłam uwierzyc i sie z tym pogodzic..powiedziałam mu nawet by tak nie mowił..ale on mowie ze kocha...ze chce byc ze mna... mam jednak problem..tz przed poznaniem go ktos mnie bardzo zranił..chłopak w którym byłam zakochana bawił sie mna..nie bylsimy razem..ale on ciagle dawał nadzieje i ja odbierał...Poznając i godząc sie na związek z moim chłopakiem byłam nadal zaanagazowana emocjonalnie w relacje z tamtym... teraz po dwoch miesiacach z trudem ale 'wykasowałam' uczucia do tamtego..bo wiem ze były tylko powierzchownym zakochaniem w jakiejs imaginacji..jakas fascynajcą niestety fakt jest taki, ze tamten mimoz e mnie ranił i ze prawie wogole nie spedzaam z nim czasu był mi blizszy .... z tym jestem tak troche dlatego ze porpostu pomyslałam ze nalezy dac sznase komus kto cos do mnie czuje..bo od tamtego wczesniejszego takiej nie dostałam..i chciałąm udowodnic sobie i jemu ze mozliwe jest bycie szczesliwym gdy da sie sznase i otworzy na uczucie czlowieka niestety sama nie czuje tych 'motyli' tego zakochania, które niepozwalałby mi sie uczyc, zawładneło mna.. Moze dlatego ze ten z którym jestem jest dla mnie dostepny? A tamten był daleko, nie chała mnie wiec tym bardziej teskniłam, płakałam? tak..ostanie mieisące płakałam codziennie...uzaleniłam sie od płaczu..stałam sie nadwrazliwa..troche histeryczna..łatwo mnie zranic... i tu pojawia sie najwiekszy PROBLEM roznie sie charakterem z moim chłoapkiem...mamy inne podejscie do zycia...mimo to chemy byc ze soba, walczyc o szcescie, probowac.. Ale ja czesto płacze..czesto czuje sie przygnębiona..bo niestety jestem zbyt delikatna i wystarczy ze podniesie na mnie głos, czy jest zamyslony i taki jakby 'gburowaty' i ja nie wytrzymuje i zaczynam płakac i trace wiare w to, ze dobrze robimy trwajac w tym... widac z moich opiso ze to moje zachowanie jest złe..bo przeciez nie moge ozcekiwac by był miły..ale z drugiej strony wyobrazałam sobie ze miłosc, bycie z kims polega na tym zeby probowac mu przekazac wszysko, nawet krytyke w miły sposob..i zamiast np. powiedziec..wyjdz stad bo mnie denerwujesz to porpoic' czy mogłabys wyjsc bo wole zrobic to sam..jest za mało miejsca? ja zawsze starm sie dbac o to by było mu jak najlepiej..mowic wszysko łagodnie...akceptowac ze ma inne pryzzywczajenia.. kiedys nakrzyczał na mnie ze szukam komorki zamista zjesc obiad..bo on zawsze stawia posiłek na pierwszym miejscu i go celebruje..wyjasnilismy sobie to ale to dziwne..dlazcego ja potrafie akcpetowac to ze ma jakies odchyły, przyzwyczajenia i ze robi rozne rzeczy inaczej niz ja..a on tego nie potrafi i sie złosci? robi mi sie wtedy przykro bo czuje sie krytykowana i osoaczona.. wiem,z e on mnie kocha,z e mu zalezy..ale jednoczesnie ejst za mało delikatny dla mnie widząc ze ja jestem nadwraliwa.. czy zancie jakas droge wyjscia z sytuacji? gdy z nim rozmaiwam to mwoi ze postara sie zmienic, ze musmy pracowac nad soba..ze trezba sobie powatrzac ze' wszysko bedzie dobrez' ze 'uda sie nam' i ze to jest juz połowa drogi do sukcesu.. ale ja jakos tak na to nie patrze...

szczerze powiedziawszy to ja nie wiem o co ci chodzi...

Dorosłość polega m.in. na umiejetności dokonywania wyborów :-D

Żyjesz marzeniami. To, że ty jestes zakochana w tamtym, to nic nie znaczy ... \"chłopak w którym byłam zakochana bawił sie mna..nie bylsimy razem..ale on ciagle dawał nadzieje i ja odbierał. \"... Wmawiasz sobie coś czego nie ma, facet po prostu flirtował z tobą, a poniewaz on tobie się podoba ty od razu robisz sobie nadzieję. Musisz to zrozumieć i powiedziec sobie głosno, wyrażnie kilka razy ON NIE JEST DLA MNIE :-D zrozumiec to i życ swoim zyciem , pozdrawiam