czy warto wiazac sie po raz drugi ?

Zapraszam wszystkich do dyskusji - jak to jest w drugim zwiazku ( małżeństwie) bo ja sie do takiego przygotowuje psychicznie poki co. Z moim byłym mezem spedziłam 18 lat , mamy 17 letnia corke a ja mam lat 35. Ja kochalam go bardzo on moze i tez, ale calo stado innych kobiet to przy okazji...Teraz jest juz ze swoja nowa zdobycza prawie oficjanie. Ja poznałam faceta , z biegiem kazdego miesiaca widze ze mozemy zbudowac naprawde dobry zwiazek , ale czytam wasze rozne wypowiedzi i czasem sama sie zastanawiam czy tak mi sie tylko wydaje czy naprawde mozna zbudowac nowy zwiazek - udany oczywiscie. Moze sie oszukuje ?.... Ale tez wierze głeboko ze mi sie uda bo poprostu chce byc szczesliwa. Mam tez wiele do zaoferowania : potrafie dobrze gotowac , pracuje zadnej pracy sie nie boje, mam wiele zainteresowan i raczej nie jestem nudna kobieta, lubie seks, podobam sie facetom.... i wiele razy sie zastanawiał dlaczego on mnie nie chciał.... Ale teraz mysle o zbudowaniu nowego zwiazku. On ma synka 5 lat, ja córke 17 lat , jesli sie postaramy to stworzymy kochajaca sie rodzine. Zastanawiam sie jak to jest z tym drugim zyciem...Mysle ze i tak sprobuje . A jakie wy macie doswiadczenia ? prosze podzielcie sie

czasem tak mysle - jak czytam , wszyscy chca tego samego : -miłosci -zrozumienia -ciepła -byc potrzebnym -itd.... ..a dlaczego jak sie juz jest ze soba nie mozna tego sobie dac na wzajem? czy to takie trudne...czy drugi zwiazek jest inny bo pierwszy czegos nauczył?

czy jest tu ktos w drugim zwiazku...?

podobno kazdy nastepny zwiazek jest lepszy od tego pierwszego

podobno........walcz o swe szczescie....nie zawsze ten pierwszy jest tym ostatnim

postanowisz, ja Ci życzę wszystkiego dobrego. I mam nadzieję, że będziesz szczęśliwa. :)

chyba kazdy wierzy w swoje szczescie :))

najważniesze jest to, co miedzy Wami, a nie stereotypy. Ja wychdozę za mąż - za 2 dni :D za rozwodnika, z dziećmi, i mimo wielu sprzeciwów ze strony \"życzliwych\" i tak będe z nim, bo jesteśmy już 6 lat i wszystko zależy od tego, jak poważnie podchodzi się do siebie i z jaką odpowiedzialnością traktuje się związek. A tak poza tym, to spórbowac chyba mozesz..? Tracisz coś..? ;-)

Nie można patrzeć na tych , którym się to nie udało... trzeba wierzyć w siebie , pielęgnowac swoje życie....myślę , że zawsze jest warto i sama na pewno też tak zrobie , gdy przyjdzie odpowiednia chwila

to nie chodzi o streotypy ... absolutnie .. ani co ludzie powiedza - to juz zupełnie. Tylko czasem się łapię na tym czy nyślenie moje jest dobre czy ja moze trochę naiwna jestem.... Wierze w moje szczescie i zamierzam być szczesliwa - a tu z boku ciągle slyszę : -nie ma szczescia - nie ma milosci -to tylko wymysł , bajka sen.. Albo że tak życie wyglada żę muszę się z tym pogodzic..

miłość wyśniona ale czy spełniona ja tam nie wierze same buce sa na swiecie

"A tak poza tym, to spórbowac chyba mozesz..? Tracisz coś..?" ryzykuje rozstroj emocjonalny i pustke w wypadku niepowodzenia po kilku latach :o ale co tam trzeba ryzykowac.