samoocena -moje zarzuty -takie same jak otoczenia

Taka jedna młoda nie lubiła swojego odbicia w lustrze...lubiła wyodrębniać dwie części siebie ; 1. ja=to kim być CHCĘ [charakter, zachowanie] 2. ja=wygląd czyli to co się niechcący trafiło. Pewnego razu usłyszała od pewnego gówniarza (ona miała ~13 lat ; gówniarz -~12) wykrzyknienie na jej widok ; "ALE BRZYYYYDKA" To że to było w szkole , na korytarzu przy ludziach ...to małe piwo. Najgorsze było to że ona "stanęła po jego stronie " (W duchu przyznała mu rację i jeszcze bardziej zaczęła sobą pogardzać jak to ujmowała w myslach "za mordę".) takich zdarzeń drobnych gdzie ludzie przez aluzje lub bezporednio krytykowali moj wyglad było duuuzo. ...a teraz...minęlo parę lat a ona niecierpi robić sobie zdjęć, a na każdy uśmiech (szczególnie chłoopaka regauje podejrzliwie ; "pewnie się ze mnie nabija!") i jeszcze to że otaczam sie tylko brzydkimi i grubymi bo ..oni tylko mnie mogą kumać :] :? To głupie pytanie jak na 17-letnią kobietę ale... okey; jak polubić siebie? jedyne wyjście jakie widzę to wytoczyć walkę ja contra reszta świata. wiem że oni nie lubią mojego wyglądu (i maja powody) a ja poniewaz uważam tak samo jestem jakby przeciw sobie samej!! sorry że się tak rozpisałam ale liczę na ..hmm rady :)

chyba 17letnie dziecko

Sorry, że nie na temat, ale napisane w fajnym stylu :) MAsz talent pisarski

przede wszystkim powinnas skoncentrowac sie na sobie samej. Jesli cos Ci w Tobie przeszkadza, czujesz sie z tym zle sproboj to zmienic, jesli to jest mozliwe. Mi tez dzieciaki zawsze dokuczaly i nazwaly deska, tereska itp. Dzeki temu tez mialam problemy i mam do dzis bo mam juz duzo latek a piersi praktycznie nie urosly...coz taka jestem i akceptuje to. Ktos z kim sie zwiaze tez bedzie musial pokochac mnie taka jaka jestem. Nie iwem jakie masz konkretnie problemy, moze napisz to cos wymyslimy razem , buzka