ale smutno, moze ktos przeczyta i mi cos doradzi

24.05. 2007 Tydzień po powrocie, platam się bez sensu, stęskniona, totalna beznadzieja, i po co wróciłam?? Nie wiem, zostawiłam wszystko przyjaciół, chłopaka,i piękna Hiszpanie …….. Powrót do dawnego życia, które kiedyś mnie cieszyła okazał się wielka klapa, i nie mowie ze nie wiedziałam ze tak będzie, już dawno uświadomiłam sobie ze to nie moje miejsce, ze cos trzeba zmienić, tylko, co??? Wyprowadzka nie wchodzi w grę, przynajmniej przez najbliższe 2 lata,ech……… byle tylko przetrwać do końca wakacji, później szkoła i może uda się jakoś zapomnieć, że można żyć inaczej. wczoraj spotkałam się z Koleżanka i zgodziłyśmy się, co do faktu ze przez te 5 miesięcy ułożyłyśmy sobie tam życie o niebo lepsze od tego tutaj, znalazłyśmy lepszych przyjaciół, facetów niż przez 20 lat życia w naszym mieście.Wiedziałam ze będzie trudno, ale ze aż tak:/ a On mi tego nie ułatwia, 1-sza rozmowa A: Cześć, co słychać? R: lipa A:co robisz? R: uczę się życ bez Ciebie …. Tak bardzo chciałbym Cie znów przytulić No i znów dół •, nawet nie mam, z kim o Tym pogadać, koleżanki i wszyscy ciągle pytali, kiedy wracam itd. A jak przyszło, co, do czego to ciągle nie maja czasu, i co tu robić, szukać pracy? Ale tak sama, samotność dosięga mnie tu na każdym kroku i ta bezsensowność we -wszystkim, co robię. Tęsknię ze przyjaciółka, a przede wszystkim za Nim ……. Nie bylismy ze sobą długo i w sumie nie wiem, dlaczego mi aż tak zależy, czemu tak tęsknię:/ on czuje to samo ciągle wysyła smsy, itp.. ale czy to nie tylko, dlatego ze jest tam teraz sam bez przyjaciół, i rodziny.Ja niby to wszystko mam, ale jakoś ……. Nie wiem to nie „to”. Zastanawiam się czasem czy to za nim tak tęsknię czy raczej ze po prostu kimś bliskim, kogo można by się przytulić, kto stara się pomoc jak cos nie gra, nie mam tu nikogo takiego:/

Po powrocie zawsze sie wpada w lekka depresje. trzeba sie zajac swoimi sprawami i przejdzie:))

a tez cos podobnego przezylas , i po jakim czasie Ci przeszlo?

to po co wrocilas?? Bylo zostac! Ja jestem w podobnej sytuacji tyke ze odwrotnej! Jestem dalekgo od domu, przyjaciol osoby ktora kocham ponad wszystko i nie moge wrocic do kraju z roznych wzgledow i z dnia na dzien usycham jak lisc jesienia! :(

Ja przezylam cos takiego juz pare lat temu - wygladalo to podobnie jak u ciebie - wyjazd na stypendium za granice, nowi znajomi, chlopak, inne zycie. po roku trzeba bylo wracac. powrot do kraju, tesknota, uczucie pustki. Jak ja sobie poradzilam? nauka, odnowieniem kontaktow ze znajomymi (mimo wszysko wspierali mnie), siedzeniem na necie. musialam jak najszybciej uporac sie z egzaminami by moc pojecjac do ukochanego na swieta. Moja rada jest wiec by znalesc sobie cos szybko do roboty wtedy czas szybko leci. mi tez rok na odleglosc minal szybko a ukochany stal sie mezem. teraz tesknie za nim nawet jak sie pare godzin nie widzimy:)) no i tesknie za polska jak wracam z wakacji. pozdrawiam

no to ja tak samo stypendium i wyjazd, powrot na egzaminy , czemu nie moge tam zostac, proste studiuje ,chce skonczyc szkole , nie mam kasy , zeby pojechac tam na wakacje on wraca w przyszlym roku (moze tak moze nie ..) i jest z innego miasta :/ tesknie strasznie ......

znajdz sobie jakies hobby, skoncentruj sie na nauce i odnow kontakty ze znajomymi...oklepane porady ale sie sprawdzaja. Szczegolnie jesli odnowisz kontakty towarzyskie. wbre pozorom koledzy, kolezanki zawsze gdzies wyciagna dopubu, na disco. oderwiesz sie, czas bedzie ci szybciej lecial. no i zawsze otrzymasz jakies duchowe wsparcie. tez to przezywalam. pozdrawiam