Proszę o pomoc mój 8 letni syn siedzi non stop przy komputerze

Jak moj mial tydzien zakazu gry, to rysowal sobie plansze na kartce i prowadzil bitwy. To juz bylo niezle. Ale tylko o tym nawija, o wojnach, zolnierzach, czolgach. Co prawda dzieki tym grom wie wiecej o II wojnie swiatowej niz ja.

mozesz go zapisać na :judo, tańce, angielski, pływanie...tylko nie wiem czy mieszkasz tam , gdzie jest taki wybór zajęć...

mozna poszukać gier edukacyjnych, jak juz i tak siedzi to niech jest chociaz z tego korzyść

to proste ... zabrac komputer ... sami do tego dopusciliscie , trzeba bylo od poczatku wyznaczyc czas na granie itp. Zabierzecie komputer troche powrzeszczy i zrozumie...musicie ustalic godziny na granie moze sie nauczy

tak wiem ze duzo w tym naszej winy ale niestety

ale nati dobrze radzi, ustalenie godziny jednej lub gora 2 dziennie i koniec kropka

dzięki dziewczyny

ja bym zrobila male oszustwo: zrobi coś tak, żeby te gry nie dzialaly przez jakis czas na komputerze albo zeby działały tylko tyle czasu ile chcecie tylko trzeba umówić to z mężem Twoim, żeby mały go nie podszedł wiesz co mam na myśli -wymyślić jakąś fikcyjną awarię, która spowoduje niemoznosc korzystania w gry ;) super plan, co?;)

u nas bardziej chodziło o sam fakt zbyt długiego siedzenia przed kompem.... nasz syn chodził na angielski zanim dobrze po polsku sie nauczył mówic, na tenisa ja rakieta był wieksza od niego..... do domu przywozimy go koło 18.00 i kiedys był wsciekły 'bo tak mało czasu mu na gry zostało'.... tak na prawde chodziło o to, zeby potrafił też zająć czyms rzeczywistym- rysowaniem, budowaniem z klocków, lepieniem itp.... ja juz zaczynałam być przerazona, tym, że tylko komputer potrafi go zająć.... ale metoda punktowa, na prawdę pomogła.... na dzień dziecka zazyczył sobie komplet klocków zamiast nowej gry!

zoajka, brutalnie mówiąc wprowadzenie każdej zasady wymaga konsekwentnego zachowania od rodziców. Dziecko może chcieć wszystkiego na świecie, ale zrobi tylko to, na co pozwolisz. Może się zachowywać ohydnie, krzyczeć, pluć, tupać do woli, ale nie ma takiej opcji, żeby grało na komputerze, gdy tego zabroniłaś. Ja na Twoim miejscu zorganizowałabym odwyk i zabrała młodemu komputer na czas dłuższy. W zamian za to zaproponowałabym inne sposoby spędzania czasu - poczytała mu naprawdę ciekawą książkę /jeśli sam czytać biegle nie umie/, dobry film /możecie obejrzeć razem/, opowiedziałą coś fajnego w trakcie wspólnej pracy /przygotowanie ciekawego, nowego dania na obiad? / niech sam wybierze i zostanie szefem kuchni/. Kiedy przyzwyczai się do tego, że istnieje życie i przyjemności również w realu, przywróć komputer na GODZINĘ DZIENNIE. Jesli naruszy warunki umowy, bedzie urządzał sceny itd, zabierasz komputer znowu. Bolesne, ale dość proste. Współczuję ci, ale masz właśnie szansę doprowadzenia relacji matka - syn do normy. I jest to chyba niezbędne, bo aktualnie stoisz w hierachii rodzinnej niżej, niż Twój 8-latek. Masz szansę, żeby odzyskać kontrolę.

ich habe eine Frage, twoj syn to dziecko czy bachor rozwydrzony

Ondyna, ciekawe co by było gdyby ci ktoś zrobił odwyk od komputera? :-O

Ondyna dzięki za mądre słowa tak niestety jest ja to widze ze on rządzi mną

a skad wiesz ile godzin dziennie siedzi Ondyna? poza tym pewnie nie ma 8 lat, 8latek sam o sobie jeszcze decydowac nie moze, wiec glupie bylo to pytanie

oj, no dajcie spokój - wiek 8lat to czas, gdy pilność i samokontrola dziecka się stabilizują, więc jest to w sumie ostatni moment na postawienie go do pionu ale na razie jeszcze wiele można zrobić. Niestety, ale szacunek do rodziców i karność to się kształtuje w takich wlasnie okolicznosciach :o....stąd się potem biorą takie dzieci co leją wlasnych rodziców. Zoajko i pamiętaj -zeby to bylo wszytsko skuteczne to tata ma trzymać z Tobą jeden front (babcie też, jakby co ostrzegam, bo duzo kiedys pracowałam z dziecmi i dzieci umieją walczyć o swoje..ech).

Nie wiem ile siedzi, ale widzę ile ma postów :-) (prawie 7000). Poza tym to jest cena jaką płacimy za postęp technologiczny i niestety nie ma od tego odwrotu. Choćbyście nie wiem jak się starały nie zawrócicie kijem Wisły!

oj dizewczyny jak prosze o pomoc nie rozmawiaojy o kims kto ile siedzi niech siedzi ile chce jesli jej to nie szkodzi a nam moze pomóc

te punkty to tez super pomysł;)...mozna je zaznaczac na kalendarzu który wisi na scianie;)

Przyznaj się zoajka, co przed chwilą wypaliłaś, bo ta twoja ostatnia wypowiedź jest zupełnie bez sensu :-)

mnie chodziło aby o innych dziewczynach nie rozmawiac

To trzeba było tak od razu :-)

:D ale po co -> ja pracuję przy komputerze, niestety - o wiele za dużo :O I regularnie sama sobie urządzam od niego odwyk. Dla zdrowia, urody i równowagi psychicznej, i przede wszystkim, żeby spędzać czas ze swoimi bliskimi. To jest priorytet. Dzieciaki wychowane przy komputerze tracą zdolność cieszenia się z czegokolwiek poza obrębem monitora czy ekranu tv. Przyjaciele z dwójką takich komputerowych dzieciaków wpadli do nas na trzy dni, do domku w leśnej głuszy. Dzieci /lat 6 i 8/ miały do dyspozycji duży drewniany dom pełen zakamarków, kominek, ognisko, rzekę, basen!, rowery, zabawki, psa uwielbiającego zabawę z dziećmi, namiot, hamaki, książki, gry planszowe i nie chce mi się wymieniać, co jeszcze. Przez trzy dni siedziały skwaszone i mazały się, że nie ma komputera. A po powrocie do domu jeszcze w butach pobiegły przepychając sie, by pograć w strzelanki :O

ale po co - wiesz jak długo zbierało się tych 7000 postów? :)

Przypuszczam, że tak z 2-3 lata. Mam rację?

nie, trochę mniej - tyle, że 80% wpisów powstaje w czasie tych nocy, kiedy mój mąż pracuje w pracowni na drugim końcu miasta, a ja nie lubię i nie umiem zasypiać bez niego :) Mam kilka przyjaciółek na kafe, w podobnej sytuacji i o podobnych zainteresowaniach, i czasem penolopimy do drugiej nad ranem. Taka silna grupa babskiego wsparcia - raczej jestem uzależniona od nich, niż od kompa :D Nota bene, bardzo chętnie spotykamy się w realu. Pozdrawiam serdecznie, a Autorce życzę silnej woli i powodzenia w tej trudnej akcji :)

ondyna i inne dziewczyny dziękuje wam bardzo bo dzis juz z sił opadam ale wiem że musze sobie poradzic