Mieszkanie czy dom? jak lepiej dla dziecka??????

Witaycie, mam moze taki nietypowy problem, ale chetnie poczytam wasze rady. Niedlugo bedziemy kupowac wlasne lokum i usilnie zastanawiamy sie, co to ma byc, czy DOM pod miastem, czy MIESZKANIE w Warszawie? Pytam pod kątem dziecka. Ja wychowalam sie w bloku i zawsze mialam mnostwo towarzystwa na podworku. Dom to z kolei wieksza swoboda, ale tez i samotnosc chyba. Co o tym sadzicie???

Zdecydowanie dom. Ja mieszkałam i tu i tu. dziecko może sie wyszaleć w przydomowym ogródku a i przyjaciół tez mu nie zabraknie jak znajdziecie zaludniona dzielnicę a mieszkanie to klatka.

Mazowszanko tu AniaM z dawnego tematu... jak tam Krzys??? ja mam we wtorek cesarke wiec niedlugo kolejny Krzys przywita sie z rodzinka :)

My mieszkamy za miastem. Mamy duży dom, ogród, syn ma basen, piaskownicę, plac zabaw, ale niestety nie ma znajomych, bo w okolicy są młode pary po ślubie, bez dzieci i syn nie ma się z kim bawić.

za miastem fajna sprawa, chyba nawet to bym wybrala, ale gdzieś czyatłam , chyba nawet na topiku, że kobieta przeprowadziła się na do domku i jej dziecko zupelnie nie maiło co robić, niestety nie było tam tyle atrakcji co w mieście, mnie ta wypowiedź wtedy dała domyślenia, nie mnie jednak myslę, że dom to swietna sprawa

polecam dom za miastem, a o towarzystwo dla dziecka sami możecie zadbać za powiedzmy dwa lata :) Nie ma jak to własna siostra lub brat.

mysle ze dom to swietna sprawa ale dla rodzicow a nie dla dziecka ,a to wlasnie ze wzgledu na towarzystwo dla dziecka.pomysl o tym ze przed kacdym blokiem masz plac zabaw gdzie mozesz milo spedzic czas z dzieckiem,a on napewno nie pogardzi zabawy z rowiesnikami i nie tylko.a w domku ,owszem wszystko jego i dla siebie ,plac ,chustawka, ,piaskownica ,ale co z tego jak bedzie musial tam przebywac sam. moze kupcie mieszkanie a za pare lat sprzedajcie i kupcie domek.nie widze w tym problemu wiekszego,kwesja przeprowadzki.

Ja wczesniej mieszkalam z mezem i synem w bloku a od czterech lat mieszkamy w domu.Niestety syn nie jest pocieszony do konca bo nie ma kolrgow.W blokach jest inaczej tam dzieciaki bawia sie razem na podworku wisza na trzepakach graja w pilke a w domach juz tak nie jest.Tutaj kazy zyje sobie sam.Mam mlodsza coreczke 3 letnia wiec ona ma raj teraz(duzy ogrod basen piaskownica)ale dla starszych dzieci dom to klatka

O Matko! Jak mozna komus polecac blokize wzgledu na to,ze jest duzo dzieci!!! W 50 procentach to dzieci bez opieki,z kluczami na szyi,z których wyrosną tzw blokersi,przed którymi strzez nasz Panie. Spokój,cisza i duzo miejsca-to zapewnia tylko dom.Ja np zaraz ide z małym na ogród, jest osłoniety przed oczami postronnych,bede sie opalac(miedzy innymi-podczas opieki nad maluchami),a do synka przychodzi sasiadka i beda sie bawic do poznego popludnia

moim zdaniem blok są blokowiska i blokowiska a na pewno jest większe prawdopodobieństwo, że dziecko znajdzie sobie towarzystwo do zabawy poza tym mieszkanie na obrzeżach miasta jest męczące także w starszym wieku...na każde spotkanie na mieście trzeba długo dojeżdzać i z powrotem do domu nocą tez jeste problem

Skoro dziewczyna ma dylemat pomiedzy blokiem a domem to oznacza ze blok na pewno nie wybralaby gdzies w ciemnej dzielnicy wsrod slamsow tylko na nowym osiedlu.A praktycznie 90%ludzi tam mieszkajacych to mlodzi ludzie z wiekszymi lub mniejszymi dziecmi

Ja jak mialam 13 lat to wyprowadziłąm się z rodzicami z bloku do domku pod miastem.W tym wieku to była dla mnie tragedia.Odizolowałam się zupełnie od rowieśników.Przestałam się spotykać samodzielnie z kolezankami.Wiecznie byłam uzależniona od rodziców którzy musieli mnie wszedzie zawozić i przywozić.Nie mogłam sie z tym pogodzić.Teraz wróciłąm z powrotem do miasta i mieszkam w bloku ;) Jest super bo mam wszedzie blisko, na zakupy to tu to tam lecę piechotą.Bardzo to sobie cenie.Wszedzie blisko :) Jedyne za czym tęsknie to własny ogród gdzie można wyjśc bez skrępowania.Teraz mam włąsne dziecko i sama się zastanawiam co zorobić żeby nie musiał cierpieć jak ja.Domek za miastem korci a czasem sobie myślę że u kilkuletniego dziecka taka przeprowadzka nie bedzie szokiem.To trudna decyzja...

Dziecko większość swojego życia spędza w przedszkolu, zerówce, podstawówce. Przyjaciół, kolegów, koleżanki poznaje przede wszystkim w szkole, a nie na podwórku. My mieszkamy w bloku, na podwórku jest pełno dzieci, a moje dzieciaki po południu wracają ze szkoły i są tak zmęczone, że wyjście na podwórko jest ostatnią rzeczą, o której marzą.