krystyna włóż obuwie...

pójdziemy lepszyć świat

Zagrozili odmową.

Krzesała mleczne iskry w samotności. Nicość oblana bielą, mgliście falowała odpływając, ale tylko pozornie. Krystyna nachalnie upadła i nie dawała oznak. Turgut leżał obok. Planeta mówiła do siebie. Wszechświat wyłożyłby zasadę na jakiej działa, ale Krystyna nie chciałaby tego słuchać, więc pozostało milczenie.

Mleko nierozlane i uformowane przemocą celulozy wspomaganej aluminium w sześcian, przebywało na wysokości stołu.