Mam wrażenie że jestem cyniczną zimną suką

i nie zasługuję na uczucie, którym zostałam obdarzona...czy któraś ma podobnie?

ja tez tak mam :( nie zasluguje na milosc i uczucie naparwde wspanialego czlowieka:(

W jednej chwili czuję, że go naprawdę kocham, ale gdzieś w tyle głowy jest taki dystans, krótki chichocik, po co on tak się stara...

a najśmieszniejsze jest to, że kiedy byłam dobra, czuła, miła itd. to był mniej zaangażowany...nie on jeden zresztą...chore to wszystko

He, he. Mój żeński odpowiednik ;-) Pewnie też jesteś dzieckiem gniewu (cudzego). Fachowo to się nazywa deficyt emocjonalny. Tyle ze ja już chyba za stary na ingerencje w moją psychikę. Niby nigdy nie jest za późno. Ale po co po okresie młodości ?.

Facet --- jeśli ten rocznik w Twoim nicku to rok urodzenia, to jesteśmy rówieśnikami:) u mnie jeszcze dodatkowo stwierdzono syndrom DDA, więc w ogóle jest pięknie... Ale na serio uważam, że jednak może być pięknie pozdrawiam

hej. To pewnie wiesz jak to jest ze spojżeniem. Patrze na kogoś kogo lubię i na kogoś kogo nie lubię. W obu przypadkach te same oczy. Ale z biegiem lat na szczęscie można nauczyć się tworzyć uśmiechnięte oczy, uczyć się uśmiechów. Stają się własnymi. Więc jest coraz lepiej ;-) ps: tak, mam 29 lat

He, he, he. Niech będzie że z stolicy województwa :-)

eh ze mną jest to samo. Nie wiem za on mnie kocha, jestem niedobra dla niego a on wpatrzony jak w obraz. Nie zasługuje na to jego uczucie, niestety :(

facet.rocznik1978 - nie raz spotykałam Cie na tych samych topicach, ale nie sadziłam, że jesteś moim ziomkiem ;)

;-)