Jeżeli bym mogła cofnąć czas i wybierać...?

Kiedyś bałam się samotności, a teraz boję się życia. Zmieniło się gdy byłam w klasie maturalnej. Wtdey właśnie zaszłam w ciążę. Będąc w piątym tygodniu ciąży stałam się samotną matką. Ojciec dziecka wolał zabawę która skończyła się w celi. Maturę zdałam całkiem nie źle, urodziłam córkę i nawet dostałam się na moje wymażone studia. Po pierwszym semestrze zrezygnowałam - pół roku później dostałam sie znowu, ale też oblałam. Nieradziłam sobie ze studiami i nadal byłam sama. Moja córka rosła. Mieszkałam w małym miasteczku więc będąc samotną matką nie miałam łatwego życia. Ciężko było z pracą. Cały czas byłam na utrzymaniu rodziców. Skończyłam Studium Informatyczne i w między czas poznałam chłopaka. Byłam bardzo szczęśliwa że los się do mnie uśmiechnął chociaż dzieliło nas ponad 100 km. Zaczęliśmy się spotykać, zaakceptował moja córkę. Widywalismy się nawet często, Natalia zaczęłam mówić do Artura "tatusiu". Byłam wtedy bardzo szczęśliwa. Gdy Natalia miała cztery lata zaszłam w ciążę. Urodziłam syna. Musiałam wyprowadzić się z domu od rodziców bo niechciałam ich obciążać dwójką malutkich dzieci. Przeprowadziłam sie do innego miasta i zamieszkaliśmy razem z dziećmi we własnym mieszkaniu. Minęlo dwa lata a my nadal mieszkamy razem. Nie pobraliśmy się ale tworzymy w miarę szczęśliwą kochajacą się rodzinę. Ciągle zadaje sobie pytanie: czy udało mi sie osiągnąć cel? czy tak juz pozostanie?. Kocham moje dzieci i mojego chłopaka. Obecnie mam 26 lat, a nadal czuję że czegoś mi brakuje.