Czy wy tez macie problem zeby dogadac sie z matka?

nie potrafie z nia rozmawiac i ona chyba ze mna tez mimo ze bardzo ja kocham bardzo czesto dochodzi miedzy nami do spiec... nie wiem co robic czuje sie z tym zle...

pomóżcie...

bo ja nie wiem.... nie mam takiego problemu...bo.... bo nie mam matki...:(

też tak mam czasami ją wręcz nienawidzę, ale staram się z tym walczyć

bardzo zle sie z tym czuje... bo jestem juz niby dorosla a boli mnie to ze nie potrafie sie z nia dogadac...nie wiem jak mam do tego wszystkiego podejsc...

pomocyy nikt nie odpisuje

Spróbuj poprostu gdy czujesz,że się pokłócisz,lub rozmowa cię juz denerwuje wyjść do innego pokoju ,odczekać trochę i ochłonąć,może pomoże;)

Ja tez tak mialam gdy mieszkalam jeszcze z rodzina. Jakos tacie potrafilam wszystko wybaczyc, z mama za to zawsze sie klocilam. Mialam do niej mnostwo pretensji. Potem wyjechalam na studia i troche sie uspokoilo, ale pretensje w sercu zostaly. Az w koncu pewnego okropnego wieczoru strasznie sie poklocilysmy i nareszcie wykrzyczalam jej wszystkie swoje zale. A ona mi swoje. Obie sie poplakalysmy, obie wiele zrozumialysmy i obie wszystko sobie wybaczylysmy. Od tej pory jestesmy wobec siebie bardziej tolerancyjne, zarowno ja, jak i ona. No i najwazniejsze - pozbylam sie zalow i pretensji, ktore sie we mnie gniezdzily.

Nie wiem ile masz lat- ja mialam konflikty w czasach liceum.Gdy dzis o tym pomysle to bylo to idiotyczne... Dzis mam 30 lat. Mama nie zyje od prawie 2,5 roku.Załuję wielu rzeczy, żałuję tego,że nie moge z Nią juz porozmawiać, żałuję tego, że nie mogę się Jej doradzić w wielu sprawach, żałuję tego, że nie widzi jak rośnie Jej wnusia. :( To trzeba przeżyć,że zrozumieć. Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą.

moze ona jest w okresie menopauzy - wtedy badz wyrozumiala istaraj sie jej nie denerwowac.to minie

byc moze... mam w tej chwili 19 lat i nie sadze zebym robila jej cos zlego pomagam jak tylkko moge ale ona i takl zawsze znajdzie jakas zaczepke... a ja tego nie chce

podaj przyklad

Ja tez się kłóciłam z córką w okresie gdy była niby kobietą, a jeszcze dzieckiem. Skończyła studia, wyjechała na stałe do innego kraju. Kiedys zadzwoniła i powiedziała mi że przeprasza mnie za wszystkie przykrosci bo dopiero teraz zrozumiała wiele. Ona mnie też napewno wtedy nienawidziła, jestem tego pewna. Czy wtedy byłam inna matką ?

http://tolcia.wrzuta.pl/audio/4ECt1cU4Jl/dzem_list_do_m.

Staraj się ustąpić i czasem zmilczeć, bo to jest Twoja Mama a życie bywa różne, możesz kiedyć w przyszłości wielu żeczy żałować ale jej już nie będzie i nie będziesz miała okazji wszystkiego naprawić a wyrzuty zostaną do końca życia. Pamiętaj, że mężczyzn możesz mieć wielu, wielu przyjaciół dziś ten za 10 lat inny. Mamę masz JEDNĄ więc szanuj ją i nie rań!

staram sie jak tylko moge... ostatnio byla taka sytuacja ze przymierzalam bluzke ktora ona sama mi kupila,a ze bardzo sie spieszylam postanowilam ze do samochodu szybko polece w tej bluzce a pozniej ja zdejme... ona powiedziala: -zdejmij ta bluzke... ja:- w samochodzie bo bardzo sie spiesze.. na co ona:-zdejmij ja bo wygladasz jak szmaciara...?! to tylko jedna z takich sytuacji...

bo sama mam "problemy komunikacyjne" z mamą, choć bardzo tego nie chce!(mam 25 lat i odkąd pamietam zawsze było napęcie) ja naprawdę rozumiem wszystko i wiem, że może mi jej zabraknąć kiedyś i już na samą myśl łzy mi ciekną! ale ona sama chyba w ogóle nie mysli o tym, że i mnie może stracic...Ja jak czuję, że juz nie mogę dłużej prowadzić jakiejś rozmowy, albo zaczynam się wkurzać po prostu wychodzę z pokoju i idę do innego, a mama wtedy przylatuje do mnie i wyciąga jakies rzeczy z przeszłości i wrzeszczy:"tak nie odzywaj się, po co bedziesz z głupią matką gadać" albo dołożyła mi się z własnej woli do mieszkania a teraz wrzeszczy że mam juz odkładać na spłatę długów dla niej :-( Staram się wtedy NIC NIE ODZYWAĆ, ale w sercu taki ból, że az trudno opisać :-(