Jestem nadwrazliwa

Przejmuje się byle czym i zaraz mnie boli żołądek. Jestem typową pesymistką i chyba nie radze sobie z nawet najmniejszym problemem - bo zaraz to wyolbrzymiam... Można się jakoś nauczyć optymizmu? Wyję z byle powodu! Kiedys taka nie byłam:(

mam identycznie to samo!!!! żyje sie okropnie z takim charakterem

ja też jestem nadwrażliwa :( tylko, że ja jestem optymistką, acz miewam kiepski humor, a wtedy jest nieciekawie... tylko gdzie są wrażliwi mężczyźni?! ;)

Mało się stresuje,nawet na rozmowie o pracę byłem wyluzowany i spokojny;)

Widocznie mało masz powodów do radości. Nieraz człowiek jest zadowolony sam z siebie i nie wymaga za dużo od życia. Trzeba po prostu pozytywnie myśleć i tak trochę "po amerykańsku": jest dobrze, obojętnie co by się działo. Sasmosugestia potrafi zdziałać cuda

i co - dostałes tą pracę ? i co to za praca?

Ja myslałam że tylko ja taka jestem:( jak można się tak wszystkim przejmować?? Nawet głupotą.. Mój ojciec nawet jak wychodzi na moment do sklepu to ja już pisze czarne scenariusze! Pezcież to chore!

Ja tez tak kiedys miałam nawet gorzej.Ale teraz kiedy zaczynam chciec zyci cieszyc sie zyciem ,łapia mnie choroby przeróżne!!!!Nie radze sie umęczac,zalic nad soba i robic z siebie ofiary po to potem wam zaskutkuje tak ,ze nie bedzie odwrotu.

ja mam tak samo anula.o byle co placze juz od ciazy.w ciazy byłam nie do zniesienia(a moze ty zaskoczylas:) )mnie róznie albo brzuch,albo zołądek boli.a jak sie o kogos martwie to zaraz sobie jakies głupoty wyobrazam.mecze sie z tym

badzcie pozdrowieni nadwrazliwi...

oj jak ja bym tak chciała patrzec na swiat przez rózowe okulary.... :D:D

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi za waszą czułość w nieczułości świata, za niepewność - wśród jego pewności za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych, zarażając się każdym bólem, za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna, za potrzebę oczyszczania rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi, bądźcie pozdrowieni. Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi za wasz lęk przed absurdem istnienia i delikatność niemówienia innym tego co w nich widzicie, za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością, za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego, za nieprzystosowanie do tego co jest, a przystosowanie do tego co być powinno, za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane, ukryte w was. Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi za waszą twórczość i ekstazę za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk, że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami. Bądźcie pozdrowieni za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane - (niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli poznać wielkości tych, co przyjdą po was), za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować, że jesteście leczeni zamiast leczyć świat, za waszą Boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę, za niezwykłość i samotność waszych dróg, bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi.

Tez tak mam :O Rozmowy w sprawie pracy wykanczaja mnie psychicznie :O jutro wlasnie tez mam jedna..

Podnosi na duchu. :D:D

Blu berry -----> oj trzymam za Ciebie kciuki:*:*:*

Posłanie do Nadwrażliwych - a wiesz, ze mi sie nawet lepiej zrobilo. Dzieki za ten tekst!

ale przecież nadwrażliwość nie idzie w parze z użalaniem się nad sobą. przynajmniej w moim przypadku ;) piękne posłanie

łączmy się ludzie nadwrażliwi bo nie wyrabiamy:D:D

dzieki anula!