nie chce mi sie juz zyc..

gdyby nie bylo mi szkoda mojej rodziny, to czasem mysle ze w takie dni jak ten dawno bym skonczyla ten swoj zywot

mi to sie nie chce raczej zyc z powodu rodzinki a tobie czemu?

Ja juz nawet nie pamietam jak to jest gdy sie chce

bo mimo ze wsrod ludzi czuje sie samotna jakbym byla sama na swiecie,i wiem ze bedzie moze lepiej ale potem znow bedzie gorzej i mam dosc udawania ze jestem twarda i wszytsko zniose

juz wole nicość niz beznadziejność mojego zycia

nie mysl o tym i pierpz ludzi, ktorzy Ci o tym przypominają

staram sie ale dochodze do wniosku ze wszytsko mozna zniesc poza uczuciem ze nikogo nie obchodzi co sie z toba dzieje, no poza ta rodzina. I kiedy przychodzi weekend a ty nie masz nawet do kogo sie odezwac bo kazdy ma wlasne zycie

ile masz lat? mozesz podac przedzial wiekowy, jak nie chcesz pisac dokladnie

mam 25

ja jestem po 30ce i mialam tak zawsze... ratowala mnie tylko praca i zmęczenie..moze sprobuj rzucic sie w wir pracy?

Może poczytajcie sobie topik o kruchości życia, wczoraj był tutaj, wtedy ocenicie czy czasem nie macie wielkiego szczęscia, żyjac tak jak żyjecie.

o boze to wspolczuje i tobie, ja chce sie rzucic tylko wlasnie szukam pracy, czlowiek jak ma kogos bliskiego to ma iluzje szczescia i ma wtedy przyjaciol i wszytsko, jak to sie sypie to sie okazuje ze przyjaciele byli ale teraz ich nie ma , wszytsko jest takie kruche i nietrwale, wiec jak ktos mowi mi ze bedzie lepiej to smiac sie chce bo moze i bedzie ale na jak dlugo?

Ja też mam czasem dość wszystkiego, jak sobie przypomnę, że zima nadchodzi i że znow nie będę miała co ze sobą zrobić w weekend, że znów będę niemalże depresje łapała i będę ryczała tak by nikt nie widział mych łez. A teraz wyjatkowo straciłam sens życia, wszystko mi sie wydaje beznadziejne, ale jak wczoraj poczytałam wypowiedzi na topiku, o którym wspomniałam wcześniej to po prostu wstyd mi się zrobiło, że ja tak narzekam, że ludzie przeżywaja prawdziwe tragedie, a mimo to ida do przodu, chcą żyć, cierpią, ale cenią to, co mają.

Ja tez ubolewam nad tym że nie mam nikogo bliskiego,nikogo kto mnie rozumie.Najgorzej to chyba jak ktos taki sie pojawia, a potem znika,tak z pelni szczescia wpasc prosto do samotności koszmar.

linger ; daj adres tego topku, ja wiem ze sa gorsze tragedie ale samotnosc tez jest straszna

elle 24:dokladnie to co piszesz mnie spotkalo, czy ciebie tez?

Dla mnie to kiepskie pocieszenie ze sa gorsze tragedie...mam sie czuc lepiej dlatego że inni maja wieksze piekło?

Zgadzam sie,że samotnośc jest straszna i mam swiadomosc ze nie rozumie tego ktos kto samotny nie jest.Tak spotkało mnie i watpie ze sie pozbieram.

no mnie tez to nie przekonuje jakos

nawet nie wiesz, jak dobrze Ciebie rozumiem

Nie miec nikogo, nic dla nikogo nie znaczyc...

Tak a jeszcze gorzej jak sie kogos mialo i jak ten ktos utrzymywal cie w iluzji ze znaczysz dla niego wszystko.Komu teraz mozna wierzyc?

Nie lepiej, ale często nam się wydaje że jesteśmy w tragicznym położeniu, a okazuje się, że są rzeczy znacznie tragiczniejsze, to mialam na myśli. Nie mówię, że ma Wam być lepiej, bo ktoś inny ma gorzej, ale warto sie nad tym zastanowić. Samotnosc rozumiem lepiej niż Wam się zdaje, jestem samotna całe życie i nie widzę dla siebie szans na miłość, związek, jestem sama, bez szans na swoją rodzinę, mężczynę, który by mnie pokochał. Boleje nad sobą, bo nic innego nie mogę zrobić, już nigdy lepiej nie będzie. link do wspomnianego topiku: http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=3575335

dokladnie a nawet jak jestes szczesliwa to jest tak ulotne ze az strach sie cieszyc, najgorzej ze co z tym mozna zrobic ..

dziewczyny mam to samo...25 lat, nikogo dla kogo bym duzo znaczyla...przyjaciele maja wlasne zycie, mi sie go nie udalo ulozyc...ogarnia mnie coraz wieksza depresja jak patrze wkolo..

Jak mowiłam wcześniej, znów boję się zimy, kiedy łapie największe dołki, kiedy nie wiem co ze sobą zrobić. W tygodniu jest praca, ale w weekendy? Niedawno ktoś mnie wprowadził w iluzję, miałam nadzieję, że coś się zmieni, ale okazało się oszustwem, po raz kolejny los mi pokazał, że dla mnie nie ma miłosci, szczęścia.

elle 24;podzielam twoja opinie, mialam tak samo, i z dnia na dzien -doslownie zreszta okazalo sie ze bylam w bledzie sadzac ze znacze wszystko, ale nie chodzi tylko o faceta, tylko o to ze jak czlowiek go nie ma to mimo ze sam zawsze sluzy pomoca innym w potrzebie to nagle nikt z przyjaciol nie ma czasu dla ciebie

A wszyscy wokoło mają swoje rodziny, ani się obejrzałam jak okazało się, że wszyscy przyjaciele mają swoje ważne sprawy, rodziny, nie mają już dla mnie czasu.

nie wiem co mamy zrobic zeby poczuc sie lepiej, szkoda mi i was i siebie

bezsennna noc - przyjaciele? ja nawet znajomych nie mam :o nie wiem, jak reszta tutaj piszacych osob.