Młode i samotne mamy

Strasznie dużo mówi sie o samotnych matkach podziwiając ich odwage i samodzielność. Ja własnie zdecydowałam sie na bycie samotną matką i może nie przerażało by mnie to az tak gdyby nie fakt ze oprócz bycia samotną matka będe także młodą matką. strasznie sie tego boje i zastanawiam czy podjełam słuszną decyzje, czy dam sobie rade. Boje sie o to jak za pare lat utrzymam swoje dziecko, czy będe w stanie zbudować mu dom itd. pozatym nie wiem czy wytrzymam to psychicznie czy nie jestem za słaba, bo pozatym wszystkim co wiaze sie z samotnym macierzyństwem pochodzi to że jednak na młodą matke , a tymbardziej samotną ludzie nie patrza juz w kategoriach bochaterki ale puszczalskiej a to niczego nie ułatwia. Pozatym chyba zżera mnie złosć że mnie czeka masa wyrzeczeń w tak młodym wieku , rezygnacja z nauki, pracy, rozrywek a tatuś dziecka który tak bardzo je chciał może sobie umyć rączki i wrócić do poprzedniego życia jakby nigdy nic... Czy któraś z was przechodziła lub przechodzi przez cos podobnego?? jesli tak piszcie

a ile masz lat i dlaczego jestes samotna?

Witam jeśli możesz rozwiń bardziej temat tzn. dlaczego tatuś dziecka \"umył ręce\" i was zostawił? Napisz coś więcej o sobie czy masz pracę czy mieszkasz sama, a na rodziców nie możesz liczyć?? JJa też jestem samotna aczkolwiek nie sama a przynakmniej nie do końca sama :(

a wiec mam 19 lat , ogólnie ojca dziecka zostawiłam ja, ponieważ nie potrafił on zadbac o mnie i o swojego przyszłego synka, nie dojrzał do ojcostwa i nie potrafił zrezygnowac ze swoich potrzeb które kolidóją z byciem ojcemem. pozatym jest to straszny egoista , najpierw strasznie chciał dziecko i nie liczył sie z tym ze ja nie, takze moja ciaza jest tylko w połowie wynikiem wpadki pozatym okazało sie ze dosc szybko znudziło mu sie to i ja i dziecko do szczescia mu nie wystarczamy i ze nie ma on zamiaru zrezygnowac ze wzgledu na nas z dawnego trybu zycia. wczesniej udawało mu sie okłamywac mnie ze pewnych rzeczy juz nie robi ale okdąd zaczelismy mieszkac razem nie dało sie juz tego ukrywac a mi cporaz bardziej zaczeło to przeszkadzac. coraz czesciej zaczeło byc tak ze wymysla ruzne preteksty by wyjsc a wracał w róznych stanach, nawet droga do sklepu do którego mamy 5 min zajomwała niemal godzine. bywało tak ze przez jakis czas nasze wspólne mieszkanbie wygladało tak ze ja w jednym pokoju on w drugim ale taka sytuacja była bolesna tylko dla mnie. w skrucie czyłam sie jak niepotrzebny mebel, jakas domowa kura z 40 letnim strarzem która wogóle go nie interesuje/ takze postanowiłam wrócic do domu. sytuacja wyglada tak ze mam duze wsparcie ze strony mamy, jednak mój tata ma problemy z alkocholem, niedawno moja mama wystapiła o rozwód, z reszta bardzo długo nie mieszkała razem z moja siostra w domu. jakies niecałe 2 tyg temu mój ojciec zaczał leczenie i rodzice prawdopodobnie sie pogodza ale nie wiadomo na jak długo. dodatkowo prowadza oni wspólny interes wiec sytuacja finansowa mojej mamy jest uzalezniona od ojca który ładnych pare miesiecy mniał mnie gdzies. pozatym wiem ze predzej czy później usłysze od niego wiele niemiłych rzeczy i jedyne o czymk bede marzy to wyprowadzic sie znowu( tak było kiedy podjełam decyzje o mieszkaniu z ojcem dziecka- z dwojga złego wolałam jego)

a czy zamierzasz uznać ojca dziecka prawnie?? W szpitalu przed porodem zapytają cię czy chcesz podać dane ojca dziecka - jeśli je podasz masz szanse na alimenty na dzidziusia jeśli nie to tylko zasiłek w wysokości 200zł. Jeśli ojciec dziecka nie poczuwa się emocjonalnie do odpowiedzialności to niech poczuje się odpowiedzialny finansowo!! Gdybyś miała przyznane alimenty i rodzice by cię wsparli finansowo choć troszkę może mogłabyś zamieszkać osobno w wynajętej kawalerce. Uwierz mi dla takiego maleństwa spokój i poczucie bezpieczeństwa są istotne