Rozwód

Zaczęło się... właśnie złożyłam pozew rozwodowy. Ale dlaczego nie czuję ulgi? Dlaczego tak bardzo boję się tego co będzie dalej? Czy sobie poradzę? czy jeszcze uda mi się ułożyć życie? Wydawało mi się, że najtrudniej będzie iść do sądu i złożyć "papiery" - nic bardziej mylnego.

poradzisz sobie!! uszy do gory :)

dla mnie najtrudniej było podjąć decyzję o rozwodzie. Do ostatniej chwili nie byłam pewna czy dobrze robie... ale ... czas pokazał, że było warto. Powodzenia

rozwodzisz?Mam takie chwile ,że też o tym myśle i nie mam już siły

chociaż czasami wyłam z żalu że to zrobiłam, tęsknota za tymi dobrymi chwilami ..... Teraz mam nowego partnera, kochamy się ale żal pozostał, szkoda mi bylego meża bo jest na dnie, pije na umór:-( Szkoda mi naszej wspólnej corki, ktora jest za mala by to zrozumieć///

hmmm... bo całą sobą czuję, że to był błąd. Byliśmy ze sobą całe wieki, a dopiero po ślubie klapki z oczu opadły. Zupełnie się nie rozumiemy, odberamy na kompletnie innych falach, inne zainteresowania, pragnienia, cele. Teraz tylko tych wielu lat i wspomnień troche żal, ale... jeszcze życie przede mną :) taka mam nadzieję.

właśnie tego żalu się boję, że będę załować i płakać w poduszkę. Nie odchodzę do innego i nie wiem czy życie w ogóle innego na mojej drodze postawi.

Czy jestem osamotniona w tych rozterkach?

ja tez to czuje codziennie jestesmy dwa lata po slubie nie mamy wspolnych znajomych nawet nie mowimy jednym jezykiem a w obcym trudniej sie zrosumiec nie jemy o tej samej porze mamy inne zainteresowania cale zycie jest inne w inne miejsca chcemy jechac na wakacje on nie chce jechac do polski a ja sie zgodzilam na wyjazd do jego kraju, chociaz w sumie nie chcial zebym tam jechala... pod pretekstem ze bedzie mi nudno i bede narzekac i mu nie pozwole z kumplami wyjsc w nocy i stac na wiosce do bialego rana i gadac o "zyciu" tez mam tego doscy ale chyba za bardzo go kocham zeby sie rozwiezc jak go kocham i nie nawidze