Jak nauczyć dziecko miłości, wrażliwości i dobra?

Mam troje dzieci, chłopiec- 11 lat, dziewczynka - 8 lat i chłopiec lat 3. Dzieci są rozpieszczone. Zawsze je rozpieszczaliśmy - dziś mamy podziękowanie za to. Podziękowanie w postaci słów -\" nienawidzę cię, nie kocham cię, co się tak gapisz.......................\" Próbowaliśmy rozmawiać z dziećmi, tłumaczyliśmy, prosiliśmy... Wszystko na nic. Gdy czegoś chcą potrafią być aniołami. Gdy my o coś prosimy - nasze słowa odbijają się echem. Czy ktoś ma podobną sytuację z dziećmi, czy ktoś wie jak dotrzeć do dzieci?

Super niania......

HEJ WIDZE ZE TY MASZ JUZ TEN WSPANIALY OKRES Z DZIECMI A JA SIE GO OBAWIAM I POWIEM CI ZE SLEDZE OSTRO SUPER NIANIE.DZIECI ZAWSZE LOBUZUJA,ALE NIE MA CO SIE ZALAMYWAS.GDZIES W TYM MIESIACU BYL ODCINEK SUPER NIANI GDZIE KLOPOT BYL Z 11 LATKA I CHYBA POSZLO TYLE ZE JA OPUSCILAM GO ALE JA MAM 2 LETNIE BLIZNIACZKI I GDYBY NIE SUPER NIANIA NIE WIEM JAK BY BYLO.SZCZRZE TO MOZESZ WEJSC NA STRONE SUPER NIANI I ZPROBOWAC ZNALEZC TEN ODCINEK.DLA MNIE NIANIA TO NIEODLACZNA CZESC WYCHOWANIA.NIEKTORZY MOWIA ALE JESZCZE NIE MA POKOLENIA SUPER NIANI I NIE WIADOMO CO Z TEGO WYJDZIE ALE DZIECI UCZA SIE MILOSCI I SZACUNKU NIE TYLKO DO SIEBIE ALE I DO OTOCZENIA.A TO WSZYSTKO BEZ BICIA SZARPANIA PRZYKRYCH SŁOW.POWODZENIA.

Próbowaliśmy rozwiązać problem Super Nianią. W domu rozmieściliśmy niby kamery. trzy dni był jako - taki spokój. Potem wszystko runeło ze zdwojoną siłą.

Super niania to nie kamery. To własciwe podejście i mądre postępowanie. Dziecko uczy się konkretnym postepowaniem a nie gadaniem. Jeżeli jedenastolatek nie robi tego o co go prosicie to nie gadacie mu o tym tylko on ma ponieść tego konsekwencje. Zawsze i za każdym razem, gdy nie wywiąże się ze swoich zadań. Nie ma to być bicie i krzyki, ale np. zakaz korzystania z komputera lub oglądania TV.

Kołoczek, ale co to znaczy \"rozpieszczaliśmy\"? Jeśli dzieci zwracają sie do was tak, jak sobie nie życzycie, wyznaczcie swoje granice. \"Nie podoba mi sie sposob, w jaki sie do mnie odnosisz\". Dopóki tak sie będa odzywac, kara w postaci jakiegoś odseparowania od was. To jest wasz dom i wasze zasady, to dzieci mają sie do nich dostosowac, a nie odwrotnie. Są jeszcze małe i caly czas jesteście dla nich ważni, jako rodzice, więc chyba da sie to uratowac.

stosunki z blizsza i dalsza rodzina i znajomymi. Czy wszyscy ( dorosli - rodzce, dziadkowie, wujkowie) mowicie "dziekuje", pomagacie sobie wzajemnie, jestescie zyczliwi dla siebie, odnosicie sie do siebie z szacunkiem ( dzieci powinny widzic ,ze tato szanuje i docenia mame i odwrotnie,ze dziekuja sobie, wyreczjaa w pracy,pokazuja, ze kazde z nich jest wazne, a ich praca odpowiedzialna). Czy mowicie zawsze z szacunkiem i miloscia o swoich rodzicach, pomagacie im? Czy macie nalezyty autentyczny autorytet poparty np osiagnieciami w pracy czy madrym zachowaniem, wiedza,znajomoscia swiata, umiejetnosciami?

WIESZ TE KAMERY TO NIE SPOSOB BO DZIECKO TEZ MUSI MIEC SFERE INTYMNA A CO DO TV KOMPUTERA TO POPROSTU NAGRODYPOWINNY BYC A NIE KARY.NAJWAZNIEJSZY JEST PLAN I ZEBY W CIAGU TEGO DNIA ZNALEZC CZAS CHOCBY GODZDLADZIECKA I ZROBIC ZEBY DALO RADE Z KAZDYM RAZ W TYGODNIU SAM NA SAM.JA MAM PLAN O KTOREJ WSTAJEMY ZBIERAMY SIEIDZIEMY JESC POTEM JESLI JA MAM SPRZATANIE DZIECI Z NIANIA O 13 OBIAD I SEN PO WSTANIU SPACER 1.30 I W DOMU JACOS ROBIE DZIECI SIE BAWIA I POTEMZNOWU CHWILA DLA DZIECI.MAZ ZA GRANICA A JA Z BLIZNIACZKAMI I WIERZ MI ZE NIE JEST CZASEM LATWO BO JA IM TLUMACZE WPAJAM PEWNE ZASADYNIE BIJE TYLKO JESLI JUZ OSTATECZNOSC TO PODUSZKA KARNA NO ALE 11 LATKA NIE POSADZISZ.WSPOLNE POSILKI I NIE KAZ NAJSTARSZEMU ZAJMOWAC SIE NAJMLODSZYM NIECH SAMO ZECHCE JA BYM MOGLA PISAC I OISAC ALE KTO TO CZYTA TE MOJE W RADY

Tyna-ja czytam, ale bez capslocka byłoby latwiej:D

powiedział o podobnym problemie, z którym przyszli do niego rodzice bodajże 14-letniej córki. Odpowiedź prosta - przyszli o 14 lat za późno... Wychowywać i wpajać wszelkie wartości należy od urodzenia dziecka, a nie jak już się przywyczaiło do pewnych norm. Moja siostra ma dwie córki - jedna w wieku szkolnym, druga późne przedszkole. I powiem Ci, że niejeden doroły zachowuje się gorzej niż one. I to nawet bez porównania, ale to było uczone od 1 dnia. Życzę powodzenia!

No ok, pewnie że najlepiej od urodzenia, ale co to za pomoc,powiedziec komuś, ze już za późno??Za późno to może byc, jak dziecko juz wyfrunie z domu, a tak-moze byc trudniej, ale walczyc trzeba!

wiesz ja mam nie wiele jeszcze lat i pamietam co mama sie ze mna miala.ze myslalam ze ona robi mi na zlosc i wogole co ona wie a teraz kiedy mam moje dziewczyny to rozumiem co ona chciala mi powiedziec ale niestety przed 11 latkiem okres buntu i musisz go przejsc ale sie nie poddawac bo trzeba stac przy swoim i mowic ze sprawaia sie przykrosc i wogole co sie czuje dziecko powinno zaczac sie zastanawiac przede wszystkim powiedziec co sie nie podoba

a i jeszcze daruj sobie psyhologa chyba ze naprawde super jakis pomocny bo dziecko stresuje sie mnie mama kiedys zaprowadzila bo sama w sumie nie wiem dlaczego a on zamiast rozmawiac to jak recydywistke mnie potraktowal jakbym z domu uciekala iludzi zabijala.tyle ze mamaw pewnym sensie mnie potem przeprosila bo tak zenujacej osoby nigdy nie spotkalam ale inny moj ulubiony psyholog pomogl mi naprawde w relacjach z rodzina i musze ci powiedziec ze gdybys mieszkala w okolicach zamoscia to super rozwiazanie

od pierwszych dni życia wraca ze zdwojoną siłą.

Dużo zalerzy od tego czy z mężem jesteście zgodni co do utemperowania dzieci.Jeśli nie można bitwe i wojne przegrać. Nie ma na co czekać i zacząć od dziś.Dzieci powinni mieć przyjemności ale i obowiażki.Kiedy jest wulgarne,bije itd dobrze zrobi kara np zakaz tv,komputera poporostu to co dziecko lubi.Warto też odwiedzić dziecinnego psychologa.

W naszej rodzinie wszyscy się sznują. Nikt nie skąpi słów - dziękuję, przepraszam, proszę.... Są nagrody i są kary. Nagrody to np. wyjazd do kina, korzystanie z komputera czy wyjście do kolegów. Kary to zakazy: komputera, telewizji czy wyjścia z domu. My z mężem nigdy się nie kłócimy, nie krzyczymy więc z nas złego przykładu nie bierze. Oboje podieliśmy decyzje że wychowujemy dzieci bezstresowo. Czasem tego żałujemy ale przecież nie zbiję dziecka. Sama jako dziecko dostawałam od taty i nie sądzę aby to było dobre rozwiązanie wychowawcze. Czasem nie mam już sił walczyć z własnym dzieckiem. Myślę że jedynym wyjściem będzie wizyta u psychologa. Domyślam się ze to może niezbyt miłe ale nie widzę innego wyjścia.