ŻYĆ SIĘ ODECHCIEWA...

Witam! Mam pewien, pewnie nieco śmieszny problem, ale naprawde już nie mogę sobie z tym sama poradzić- pomyslałam zatem, ze forum to dobre miejsce na gorzkie żale. Problem polega na tym, ze w moim życiu jest dwóch mężczyzn. Można powiedzieć, że tworzymy taki łańcuszek szczęścia, gdzie A kocha B, a C kocha B, gdzie B jestem własnie ja:)) a A i C nie wiedza o swoim istnieniu. A kocham ponad zycie, wypełnia wszystkie moje myśli, nie mogę jeść, słowem normalnie egzystować, tylko jest mały problem. "A" to typowy artysta- wolny ptak, może na swój sposób i ja jestem mu bliska, ale jego zachowanie jest nieco niestandarowe, raz mówi, że chciałby ze mną być, innym razem "odlatuje" w swój artystyczny świat, nie odzywa się etc; potem niespodziewanie znowu się pojawia i wtedy jest cudownie- poprostu głupieję przy nim, działa na mnie jak narkotyk. Z kolei "C" jest nazwijmy to wzorem cnót moralnych i obywatelskich- praktycznie nieba by mi uchylił; jest dobry, czuły, opiekuńczy i myśli o mnie poważnie, ale jest jedno "ale"....nie ma tego czegos, co przyciągałoby mnie do niego, tak jak przyciąga do tego artysty. Jakaś część mojego serca na pewno darzy jakimś tam uczuciem tego dobrego i poczciwego, wiem, że byłby dla mnie dobry itd. Ale co z tego, skoro wiem, że wystarczyłby jeden telefon artysty, i biegłabym jak na skrzydłach na spotkanie. Ale nie wyobrażam sobie zwiazku z nim, bo to byłby krzyż pański i wiele wylanych przez mnie łez, jak to zreszta juz bywało. uff, dobrze jest się wygadać. Jeśli jakaś dobra dusza bedzie chciała się wypowiedziec na ten temat, to będę niezmiernie wdzięczna. P.S. A może szukać złotego środka, czyli tego trzeciego?

... i typowe szukaj trzeciego

daj sobie spokój z obydwoma...i poczekaj na tego jednego...

dzięki- 2:0 na trzeciego:) ale miło sie dowiedzieć, że jestem standardowa. że też ja musze mieć szczeście do takich popaprańców, pewnie ten trzeci będzie nie lepszy, jak znam życie;)))