Myslalam ,ze wyjazd za granice to dobry pomysl,rzucilam studia i ..tkwie w

martwym punkcie, rzucilam b dobry kierunek i wyjechalam za granice pracuje fizycznie koncze licencjat na studiach w Szwecji, ale mam juz 25lat a t dopiero licencjat....ne mam doswiadczenia, a studia przeszlam z trudem, nic z nich nie wynioslam i co dalej robic?? w Polsce w zyciu nie znajde pracy, a mialo byc tak pieknie

pomoze ktos

zostan dziwką .Podobno zarabiają kilka tysiecy miesiecznie

Ja w czerwcu skończyłam magisterskie studia-kierunek dość popularny ale w szkole nie chcę pracować...pracowałam w innej branży w Polsce-miesiąc temu się zwolniłam z pracy bo mi nie odpowiadały warunki (nie chodziło o pieniądze akurat) i teraz siedzę i zastanawiam się co robić...czy wyjechać czy zostać...po tym co piszesz myślę, żeby zostać i szukać czegoś na miejscu...blisko znajomych którzy zostali...ale waham się...napisz coś więcej...czy masz tam znajomych...

powaznie prosze o porade

ejjjjjjj glowa do gory,25 lat a to dopiero licencjat?i co z tego ludzie koncza 30 lat i bronia magistra za granica.to tutaj normalne. posluchaj mnie wystarczy chciec i miec plan,isc powoli do przodu i nie zalamywac sie chociazby to mialy byc male kroczki.pamietaj za granica 5 lat poswiecisz na zdobycie lepszego wyksztalcenia i lepszej pracy na nastepne lata zycia.w polsce poswiecisz 5 lat pracy na dalsze martwienie sie czy starczy ci do 1-go. za przyklad podam ci dziewczyne ktora niedawno poznalam (kolezanka mojej kolezanki) niemka, skonczyla w szkocji psychologie, dostala lepsza prace, rekrutacja byla ciezka podobno i duzo osob startowalo,ale przeszla.prace zaczyna od 1 stycznia.wiesz co w dalszym ciagu robi?pracuje w kuchni na zmywaku, dlaczego? bo przydadza jej sie pieniadze na pierwsze miesiace zycia w Edynburgu. pozdrawiam

nie mam jestem samotna i to b aardzo

mozesz zostać dziwką na Zachodzie.

wiesz niektórym sie udaje nie którym nie ale to nie powód do załamania. Pomyśl co robisz najlepiej i daje ci najwięcej przyjemności a potem zacznij to robić. Pełno było takich jak ty i tak mówili a teraz nie wiedzą co zrobić z kasa. Będzie dobrze

a gdybyś do siebie ściągnęła koleżankę jakąś czy znajomych? -byłoby Ci na pewno raźniej...widzisz ja bym chętnie nawet pojechała za granicę ale znajomi którzy siedzą np. w Anglii mają mnie gdzieś-bo może by chętnie zaprosili ale sami ciułają i żyją z dnia na dzień a reszta poszła w świat i nie daje znaku życia

moje kolezanki sie rozjechaly a ta ktora zostala swietnie sobie radzi (projektuje odziez) i nie rozumie tej calej emigracji

myslalam sobie po studiach za granica w Polsce znajde dobra prace a tu widze ze nie tak latwo

nie moge przeciez tyrac fizycznie cale zycie co mam zrobic??

powinnac wytrwać w tym co robisz, to pewno tylko jakieś chwilowe załamanie, przecież podejmując decyzję o studiowaniu w szwecji musiałaś ją dobrze przemyśleć, a teraz poprostu nie dostrzegasz jej zalet ale tylko małe wady, przeczekaj ten cięzki okres, jest jesien sezon na depresje i załamania, jeśli jesteś tam sama to i trudniej ci jest, ale z kazdym dniem jesteś znów bliżej konca studiów i wreszcie przyjdzie taki czas ze powiesz sama sobie ze trafną decyzję podjęłaś przed laty, że warto było te kilka łez wylać, ale za to jakie efekty... :) wierz w to mocno a się spełni, ja sama pracuję w wakacje zagranicą fizycznie, później z ciężką ręką płace za studia i znów jade i znów płace, tez czasmi dopadają mnie wątpliwości czy warto, skoro na ewentualne efekty bedzie trzeba czekać jeszce pare lat, tym bardziej ze dostałam propozycje fajnej pracy, poznałam tam fajnych ludzi z którymi cięzko mi się było rozstać i sama nie wiem co mam robić... pozdrawiam i optymizmu zycze :)

Jesli uwazasz, ze licencjat w wieku 25 to porazka, to wspolczuje rozumowania:O

tak uwazam,bo nie mam doswiadczenia i zanim je zdobede bede za stara na prace w kraju a tu nigdy nie bede wladac jezykiem na tyle dobrze by pracowac w banku jako doradca np

a ja to bym chciała studiować w Szwecji....

No to mysl tak dalej, a faktycznie nic nie osiagniesz w zyciu...

no taka prawda

ja tez tak tkwie bezczynnie

a co robisz w tej szwecji?

pracuje jako barmanka i sprzataczka a co mozna robic innego

nad sobą użalasz, nic dziwnego ze nie masz znajomych i jesteś sama. Za dużo masz i teraz wybrzydzasz, zamiast sie cieszysz ze mozesz za granica studiować, zwiedzić kraj, poznać inna kulturę, ludzi to ty siedzisz w domu i płaczesz nad sobą. Zastanów sie, lepiej mieć 25 lat i robić licencjat czy spędzić następnych 25 lat na użalaniu sie jaka biedna jesteś i czekasz az ktoś poda ci gotowa receptę na życie.

EJJ MARCHEWKA.... ja bede miala 26 lat /prxzyszly rok/ jak /mam nadzieje/ obronie magistra. dla mnie akurat jest to problem, bo widze, ze moi znajomi maja juz prace od 2 lat, dzieci, meza a ja dopiero koncze studia:/ 2 lata nie zdalam w liceum z powodu matematyki, a raczej podejscia pani do mnie... mam wrazenie, ze czuje sie gorsza od innych, bo tak sie zycie moje ulozylo...