nareszcie koniec!!!

na kafeterii założyłam chyba kilkadziesiąt tematów o moim facecie. To alkoholik, bezrobotny, leń. Zagłebiałam się w lekturach nt. alkoholizmu i współuzależnienia, rozmawiałam o tym z setkami dziewczyn. Wciąż łudziłam się że będzie dobrze, wciąz płakałam. Nawet gdy mnie uderzył - uwierzyłam w przeprosiny. Koniec. Rozstaliśmy się. Wyzwoliłam się.Już nigdy nie będę pisać na kafe o nim, nareszcie! Nareszcie jego problemy przestały być moimi. Jestem wolna i mogę robić co chcę. Oczywiście, czasami przypomina mi się jaki był na początku - cudowny, śmiertelnie zakochany, czuły, no ideał... I nawet sobie wtedy popłaczę. Ale potem przypomina mi się jak cierpiałam przez niego. Wiem że za parę miesięcy, lat, będę dziekować Bogu za to rozstanie.

lepiej późno niż wcale

juz powinnas dziekowac:)

chodzi mi o to że zmarnowałam sporo czasu łudząc się!!!! że będzie dobrze, że się ułoży - i wiem że tu, na kafe jest dużo kobiet które trzymają się faceta, bojąc się odejść. To naprawdę nie jest takie straszne. W końcu śpię spokojnie, zajmuję się swoimi rzeczami.

Gratulacje:)

Ciesz się dziewczyno! Szkoda, że inne poniżane tak nie myślą :O.

jeszcze trafisz na swojego

jestem terapeutka uzaleznien-- brawo!!! trzymam kciuki!!!!