taki facet

bo masz takie podejscie:) tj poczatkowo - specjalistyczne;) wiec szkola cie takim nie uksztaltowala.. natura?

rozwoj technologii - plus czy minus naszych czasow? moim zdaniem zdecydowany minus. ja wychowywalam sie jeszcze bez komputerow, komorek, sms-ow i bylo inaczej, lepiej, ludzie zyli blizej siebie, bardziej sobie ufali... a teraz? "kochanie, jestem z kolegami z biura w delegacji w pcimiu dolnym" - mowi przez komorke facet do zony z hotelu w portugalii... eh... i jak tu ufac? :(

pięknie... - chyba życie.

Najsmutniejsze w ty, ze jest jakies spoleczne przyzwolenie, jakas moda, ze to normalne. Technologia oprocz, ze niesie pozytek, to tez duzo zagrozen, pokus itp. Zaufanie, to bardzo ciezka sprawa w dzisiejszych czasach.

No właśnie, jak ufać. Wydaje mi się, że trzeba czasami ryzykować i nie żałować, że się nie spróbowało, gdy było można. Oczywiście z pewną, ale nie przesadną ostrożnością.

bledne kolo... mnostwo pokus, brak zaangazowania, jak ufac komus, kto sie nie angazuje, jak sie zaangazowac w kogos, komu sie nie ufa, itd.

Mi sie... - i uzależnień do rzeczy, które zabierają nam inne uzależnienia, te bardziej konstruktywne.

krikri... no właśnie o pewnym błędnym kole wcześniej napisałem. W sumie o tym samym :)

wszystko sprowadza sie do jednej rzeczy. poczucia bezpieczeństwa

Zamiast rozmow, spotkan, ksiazek,... mamy komorke, gg, dvd..., wszystko szybko i byle jak:-(

dzisiejszy swiat jest zaprzeczeniem bezpieczenstwa

to sie wlasnie nazywa kultura obrazkowa... i jej oplakane skutki...

Mi sie... - oj, nie zaraz zaprzeczeniem ;).

nie chcialam smecic. chcialam pomoc. ale jakos tak wyszlo. sama smece.. ja staram sie w zyciu. ufam mimo krzywd. przez cierpienia wrazliwa jestem osoba. chce pomagac ludziom. pomagalam. nie dostalam zadnego podziekowania, zero usmiechu, slow pokrzepienia. NIC. i jak tu byc dobrym? mimo to dalej probuje. lecz motywacja moja maleje. wszyscy daza do bycia naj.. nikt juz nawet nie wierzy w bycie dobrym z potrzeby. nikt juz nie wierzy w bezinteresownosc..

"wszystko szybko i byle jak" - no wlasnie, czasem mam wrazenie, ze jestesmy zbyt niecierpliwi. chcemy miec wszystko juz, szybko, tu i teraz. a kiedy tak nie jest, zniechecamy sie i wpadamy w depresje... a najpiekniejsze w zyciu rzeczy z reguly rodza sie powoli. poza tym to, co zdobywa sie z wysilkiem bardziej sie docenia...

czasami chcialabym mieszkac w jakies malutkiej wiosce, zabitej deskami, bez kontaktu z tym dzisiejszym swiatem.

Mi sie... - to najpierw zdeiniuj, co nazywsz tym dzisiejszym światem. bo czyż nie masz na myśli tego, co odbiera ci właśnie poczucie bezpieczeństwa i poczucie sprawczości?

Jeszcze jedna mała uwaga. Ciężej z przystosowaniem się do warunków życiowych mają ludzie, którzy urodzili się w systemie dużo różniącym się od systemu panującego jaki występuje w w wieku wczesno dojrzałym. Gdy duże zmiany w kulturze i życiu społecznym nastąpiły, to ciężej się ludziom takim do nich przyzwyczaić i przyswoić nowe zasady. A od jakiegoś czasu przecież nastąpił nagły rozwój i rozrost wszystkiego ! Zobaczcie na dzisiejsze nastolatki, nastolatków, którzy żyją w nowej wręcz erze ! jak oni szybko łapią się w tym wszystkim i są przez życie inaczej kształtowane !

Tak, jestesmy niecierpliwi, tego sie od nas wymaga, jak cos nie jest szybko, to jest be. Zgadza sie, 'co zdobywa sie z wysilkiem bardziej sie docenia' i zeby jeszcze miec wysilek, zeby o to tez dbac.

hellishbloodystorm, tak to mam na mysli.

W/g mnie to nie jest niecierpliwość, tylko nie robienie niczego na siłę i obawa przed marnowaniem czasu a co jest i z kolei związane z pewnym zaangażowaniem.

Mi sie... - tak więc nie jesteś obiektywna. teraz masz obniżony nastrój, może jakąś szerszą sytuację skłaniającą cię do takich przemyśleń. czasem mam wrażenie, że idiotom łatwiej żyć - są bezkrytyczni. mamy ogromne postępy naukowo-techniczne, postępującą akcelerację rozwoju, co zwiększa jeszcze różnice pokoleniowe. teraz liczy się efekt. ergonomia i opłacalność. ogólnie - gadki o \"wysiłku i docenianiu\" można między bajki włożyć tudzież uznać za co najwyżej sentymentalne i romantyczne. ma być EFEKT. w sumie to intelektualnie idziemy do przodu, zwiększamy sferę poznawczą, ale leżymy w tej emocjonalno-społecznej.

Robisz pierwszy krok, drugi, próbujesz, jakieś niejasności, nieufność i strach przed dalszym kontynuowaniem. W końcu rezygnujemy, nawet nie zaczynając bo wychodzimy z założenia, że i tak z tego nic nie będzie.

obawa przed marnowaniem czasu... tak, ja to juz odczuwam. ale czy ludzie mlodsi ode mnie o kilka lat to odczuwaja? jeszcze 10 lat temu sadzilam, ze na wszystko czas sie znajdzie. mysle, ze dzisiejsi nastolatkowie pod tym akurat wzgledem niewiele sie roznia. a co do zmiany otoczenia, okolicznosci... to fakt. wspominamy ze znajomymi na naszej-klasie tamte czasy. z lezka w oku. roznica kolosalna! a starzy jeszcze nie jestesmy.

powstańczyk - przecież lęki i brak motywacji są silnie połączone z poczuciem bezpieczeństwa. później też z samooceną.

Pisałem o tym wcześniej także :)

moze jestem sentymentalna romantyczka, albo idiotka, jesli ktos woli ;) ale wole wrazliwosc i docenianie, niz efektywnosc... jak byc "efektywnym" w milosci, hm? :)

powstańczyk - jesli do mnie mowisz, to wlasnie do Twojej wypowiedzi sie odwolalam :)

krikrikiri - to o idiocie nie było personalnie do ciebie. tak amoja refleksja :D. a o sentymentalnym - bo tak jest. nikt nad toba nie poplacze. jest presja odpowiedzialnosci za siebie. jak jestes slabszy - jestes nikim. nie masz efektow (=sukcesow, na ktorych moga skorzystac osoby trzecie) - to adieu, bejbe! powstanczyk - nie czytalam calego topu ;)

Tj do jakiej wypowiedzi. O tym, że wcześniej napisałem, to chodziło mi o tę samoocenę, brak bezpieczeństwa, odnośnie hellish... Tylko Helish... jeden błąd: najpierw jest jakieś doświadczenie, póżniej poczucie wartości się obniża, zwiększa się lęk i na końcu wzrasta potrzeba większego bezpieczeństwa. Przeczytaj hellis...