nie radze sobie...

Krotko i na temat: jestem, ze tak sie okresle mloda karierowiczka, mam swietna funckje, szybko pne sie do gory po szczebelkach kariery, a co wiaze sie z tym, ze mam bardzo stresujaca prace i coraz trudniej radze sobie ze stresem. Nie wiem jak sobie z tym poradzic. Nie potrafie sie zrelaksowac i ciagle mysle o pracy, o obowiazkach, o tym zeby byc jak najlepsza i zeby wszystko wykonywac idealnie...Na poczatku takie podejscie bylo super, zostalam \"zauwazona\" jako ta ambitna i \"szybko myslaca\" i szybko wspielam sie wysoko, ale teraz widze, ze to wszystko dzieje sie jakims kosztem...Martwie sie tym, ale nie wiem jak sobie poradzic z tym. Po pierwsze martwi mnie, ze nie potrafie nabrac dystansu do pracy, zyje praca i, ze ta wlasnie praca mnie przez to w koncu o wiele za szybko wypali, a po drugie mysle o macierzynstwie i boje sie, ze ta cholerna praca i tak bedzie na 1 miejscu, ze nie bede potrafila sie relaksowac i cieszyc z urokow bycia mama...kurcze, nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi...krotko mowiac: nie wiem jak nabrac dystansu do mojej pracy i cieszyc sie zyciem, szczesciem i wszystkim co mnie otacza, a nie tylko sama praca...

doskonaale Cie rozumiem, ja zaczelam zmieniac sie dopiero pod wplywem mojej 2ej polowki. bo moj pracoholizm posunal sie do tego, ze wnocy sie budzilam i kazalam cos zroic mojemu facetowi, albo ochrzanialam go ze nie zrobil mi jakiegos rozliczenia teraz juz bardziej wyluzowalam nie zyje praca caly czas, staram sie zapominac o niej w domu ale nie zawsze mi to wychodzi ale przynajmniej w nocy juz sie nie budze ;)

Madz - wiesz co, u mnie to nawet facet na to nie pomaga...az sie dziwie czasem skad moj maz ma tyle cierpliwosci...A ja naprawde nie wiem jak sobie z tym poradzic. Do ja pytam - radze wziac dodatkowe lekcje biologii, a przede wszystkim anatomii.