Nie wiem o co chodzi...

jak zasluzy oczywiscie!

ja chyba nie działam az tak

będę później to pogadamy o tym jeszcze, bo w końcu wyląduje u psychiatry nie u psychologa;)

no mi zawsze powtarza, ze go uspokajam, ze dzieki mnie jest spokojniejszy itd. Jego rodzina i znajomi rowniez to widza... ale nie przebywaja z nim tak czesto jak ja........

ja spadam spac, bo oczy mi sie zamykaja, malo sypiam ostatnio. pozdrawiam i 3maj sie cieplo. NIe daj sie !!!!! :):)

Ja też tak miałam. To długa historia. Długa walka o zrozumienie co się dzieje. Oni mają taki sposób na odreagowanie - śmianie się z naszych buzujących emocji, udawanie że się nic nie dzieje. Wpuszczanie jednym uchem wypuszczanie drugim. Takie odsuwanie problemów w kąt, upychanie po szufladach. My je chcemy rozwiązać, chcemy być wysłuchane, zrozumiane, a widzimy, że to nie dociera do słuchacza i nie da się z tym nic zrobić. I rodzi się frustracja, a za nią idzie agresja. To ludzie niedostępni emocjonalnie i dlatego na nas tak działają. Odpowiedź znajdziecie w książce "Emocjonalna niedostępność" niestety nie pamiętam autora. Może kiedyś jeszcze coś o tym napiszę.