Zespół Aspergera

u mojego syna niedawno stwierdzono zepół Aspergera,wcześniej leczyłam go na nerwicę natręctw,ma 19 lat i bardzo komplkuje mu to życie,nie mówiąc już o tym jak zmieniło moje,nic mnie nie cieszy,boję się że kiedy mnie braknie nikt go nie zrozumie i nie da sobie rady ,czy ktoś ma podobny problem

Na czym polega ten zespół ? Bo to chyba jakaś rzadka choroba. I czy jest szansa na wyleczenie ?

Masz jeszcze inne dzieci ? Jeżeli masz, to ucz je miłości do brata, życzliwości. Na pewno masz kogoś, kto pomoże-dzieci, rodzeństwo.A ojciec chłopca?

zespół Aspergera to rodzaj lekkiego autyzmu,niby funkcjonuje się w życiu ale na własnych zasadach, z powodu swych niezwykłych zainteresowań przybierających często formę obsesji dzieci te uważane są za ekscentryków.Poświęciłam mu całe swoje życie,dzięki mnie przechodził z klasy do klasy i ukończył szkołę,jest ciepłym ,bardzo wrażliwym chłopcem.,ale jedynakiem.Najgorsze jest to że nie ma prawdziwych przyjaciół i może liczyc tylko na mnie.

Rozumiem twój lęk, takiego lęku doświadczają wszystkie mamy niepełnosprawnych dzieci. A czy twój syn ma przyananą rentę albo inne środki na zycie? A może pracuje?

Na Aspergera nie przyznają renty, chyba, ze ktoś ma duże zaburzenia ale wtedy kwalifikuje się to jako autyzm. Zwykle ludzie z Aspergerem mają uzdolnienia w jakieś szczególnej dziedzinie - na tym należy się oprzeć i z tym wiązać przyszłość, karierę zawodową.

mój syn pracuje od niedawna,to jego druga praca.w pierwszej mu się nie ułożyło.Traktowany jako tania siła robocza nie wytrzymał długo,siedząc w domu czuł się niepotrzebny,zamknął się w sobie.Znalazłam mu drugą pracę i jak na razie jest zadowolony.Proszę Boga żeby się tam odnalazł i aby ludzie z którymi pracuje zaakceptowali go takim jakim jest.

Wspolczuje, ale mysle, ze chlopak powinien przejsc jakies szkolenie,czy terapie, ktora go nauczy lepiej funkcjonowac w spoleczenstwie. Ja mam w pracy faceta z tym syndromem i po prostu zamienia moje zycie w koszmar... Na poczatku myslalam,ze jest nadgorliwy, potem, ze mnie gnebi, potem, ze jakis niedowartosciowany... Dowiedzialam sie,ze w poprzednim dziale go nienawidzili. I dostalam tez wskazowke, ze rozmowa z nim nic nie da, bo on sie nie zmieni, poza tym on NIE ZDAJE SOBIE SPRAWY z tego jaki jest. A jaki jest? Upierdliwy co do szczegolow; nie jest moim szefem a kontroluje kazda minuta mojej pracy wlacznie z drukowaniem dokumentow. Wypowiada sie oschle, przerywa mi w pracy. Jak ktos przyjdzie pogadac ze mna, to zagaduje ta osobe tak,ze ja nie moge zaminic dwoch zdan. Sprawia wrazenie bezdusznego robota. Koledzy wstydza sie z nim isc na obiad, bo on nigdy nie zostawia napiwku i panikuje,ze oni zostawiaja (bo przeciez jest kwota w menu ktora co do grosza trzeba zaplacic). Z jednej strony mu wspolczuje, a z drugiej wymiekam, szukam nowej pracy (mam przez niego klopoty!!!). Wiem, ze powinien isc na jakas terapie. Koledzy z dzialu, jak im mowi czesc to oni do niego Sp..dalaj! A ja wiem,ze on zupelnie nie rozumie czemu...

proszę Olgo napisz do mnie ana.ka@wp.pl Mam y dużo wspólnego

Bardzo chętnie do Ciebie napiszę,ale mam problem z założeniem poczty i nie wiem jak mam się skontaktowac z Tobą,mój syn siedzi całymi dniami przy komputerze,ja wpadam tu na chwilę kiedy jego nie ma,cieszę się,że znalazłam pokrewną duszę choc nie życzę nikomu takich problemów,pozdrawiam cieplutko,postaram się odezwac

do Anaanica-proszę napisz czy moja wiadomośc dotarła do Ciebie,wysłałam ją tydzień temu i nie mam odpowiedzi,może coś nie tak z moją pocztą.pozdrawiam