no to teraz wam cos powiem

Właśnie dzis gdzies uslyszalam ze są dwa typy człowieka. Pierwszy typ to taki który dochodzi sam do wszystkiego, chce coś zdobyc w zyciu , ma cele i małymi kroczkami potrafi je osiągnąc. Ma ambicje, żadko sie poddaje i w koncu ma to co chce. Ma dom, wspaniałe auto żyje ponadprzeciętnie. Natomiast drugi typ czlowieka to osoba która wiecznie zazdrości Typowi 1-wszemu, ze cos ma ze to osiągnął. Nie zdaje sobie sprawy z tego ze Typ 1-wszy musial cięzko pracowac, bowiem w zyciu nic nie przychodzi lekko i za darmo. Drugi typ nie osiąga tyle co typ 1wszy nie dlatego ze nie chce, nie ma takiej mozliwosci ale dlatego ze nie ma ambicji, byc moze nie wierzy we wlasne siły i mozliwosci. I wiecie co? nie wiecie, ale wam powiem :) ten tekst zmusił mnie do glębokiej refleksji.... i medytuje nad tym juz 10 godzine i wiecie co? zapewne nie wiecie coraz bardziej utwierdzam sie w przekonaniu ze jestem typem drugim czy wy tez tak macie?

Ja sie nie zaliczam w takim razie ani do pierwszego ani do drugiego, tzn raczej do tego drugiego z mala poprawka bo ja nie zazdroszcze nikomu osiagniec zyciowych - wrecz podziwiam i szanuje ludzi ktorzy do "czegos" w zyciu dochodza :) chce brac z nich przyklad ale potrzebuje ciagle pomocy innych i dostaje ja.

bez obrazy ale to bzdura. Jesliby podzielic spoleczenstwo jedynie na te dwa typy, to okazaloby sie, ze nadrzednym celem wszystkich ludzi sa dobra materialne (im wiecej tym lepiej) - a z tym sie nie zgodze.

a ja jak patrze na ludzi to obawiam sie ze te dwa typy materialne to rzeczywistośc :( czy to nie pieniądze i praca czynią człowieka wolnym?