Historia zwykła... banalna... bez sensu...

Jest dziewczyna. Ma 21 lat. Szczupła, zgrabna, zadbana. Ma grono znajomych. Studiuje, imprezuje, od czasu do czasu pracuje. Radzi sobie. Uwielbia tańczyć i sport. Może czasem brakuje jej pewności siebie. Momentami zbyt zdystansowana. Trochę nerwowa, ale pracuje nad tym... Ale ma poczucie humoru, lubi się bawić i umie cieszyć się życiem... I.... faceta brak.... Jakieś tam zainteresowanie jest... Czuje, że się podoba... Ale żadnych konkretów... Jest sama... I nie wie co zrobić by to zmienić..... Zaczyna się godzić z tym, że jej szczęście nie czeka.... Jakiś morał z tej historii?? Przewidywane zakończenie??