wam tez brakowało mężczyzny?

w wieku 17 lat? miałyście/macie tak, że nie widziałyście/cie sensu życia bez kogoś kogo się kocha, do kogo można sie przytulić itd.. ? A może ja inna jestem? Nie cieszy mnie nic. Niekochana :(

Brakowało mi fizycznego kontaktu natomiast zaangażowania emocjonalnego nie potrzebowałam podobnie jak dziś.

ja tam zawsze kogoś kochałam, więc nie wiem w sumie :P

kochałaś, ale czy byłaś kochana? Mi chyba o tą bliskość fizyczną i emocjonalną jednocześnie chodzi. ta potrzeba To już mi narasta każdego dnia coraz bardziej... :o

zerwałam z chłopakiem jak miałam 16 lat a potem dłuuuuuuuuuugo długo nie byłam z nikim. I nie brakowało mi nikogo do czasu jak poznałam A. :)

czy byłam kochana? z tym to różnie bywało, jak ma się 7 lat, to się wierzy że ten związek to już na zawsze :P potem jednak widziałam, że nawet ja wcale nie kochałam :)

witam tak, w wieku ok.17 lat bardzo mi kogos brakowalo, ale gdy kos sie pojawial to uciekalam od niego. jednak czulam sie strasznie, ze nikogo nie mam, lapalam ciagle doly itp itd. teraz mam 20 lat, nadal jestem sama i nauczylam sie zyc, i jestem szczesliwa, jednak nie moge powiedziec, ze ne chcialabym kogos miec.owszem, chcialalabym, ale skoro kogos takiego nie ma...to ciesze sie zyciem w pojedynke.

ja tez tak miałem ze w wieku 17 lat mi brakowało tego kogos.ale skoro tego kogos nie ma to "drutno" sie mówi zyje sie dalej.

Stara baba za mnie :)Ale jak sie cofne w rozwoju (hhehh juz się cofanie sie rozpoczęło:))Też tak miałam :)

mi tak, brakowało ale o wiele bardziej seksu a potem nauczyłam się znosić to uczucie i było mi coraz łatwiej, przestałam się przejmować swoimi irracjonalnymi odczuciami

a teraz jak jest?jestescie sami, czy moze macie kogos?

S.A.M.I

mi ani towarzystwa facetów, ani tym bardziej kontaktów fizycznych. Większość moich przyjaciół to faceci, wtedy też tak było, ale do 20. roku życia nie miałam chłopaka. Teraz mam 24 lata, byłam przez dwa lata z jednym chłopakiem, który nadal jest moim przyjacielem i też nie mam nikogo.\