jak czesto kłocicie się z partnerem?

Bo mi się wydaje, że my chyba za często... :(

My jakoś tak 2-3 razy w miesiącu. Wg mnie to rzadko, bo z moim ex kłócilam się co 2 dni. :)

aha, i u nas nie są to typowe kłótnie że krzyczymy a potem się nie odzywamy do siebie, tylko mamy małe sprzeczki, ale od razu się godzimy

co 2 dni? skąd ja to znam... zazdroszcze aktualnego związku...

Z perspektywy czasu widzę że z tamtym nie pasowaliśmy do siebie. Z obecnym po prostu... praktycznie nie mamy powodów do kłótni, nie ma po prostu o co się kłócic...

hm ciągle:D a potem to godzenie sie... mrauuu^^

My jesteśmy ze sobą już prawie dwa lata i przez ten czas nie zaliczyliśmy ani jednej kłótni w czystym tego słowa znaczeniu. Zdarzały się drobne "fochy" i robienie sobie przykrości, ale zazwyczaj ten stan nie trwał dłużej niż 15 minut. Po prostu nie potrafimy się do siebie długo nie odzywać :D

a mozna sie klocic na dluzej niz 10 minut? ja nie umiem on tez nie tak jakos dziwni jestesmy XD

my po 4 latach związku po prostu nie wytzrymujemy dnia bez drobnej sprzeczki... jest źle :(

Czasami oczywiście przyda się kłótnia, żeby oczyścić atmosferę - jestem tego zdania. :) Ale prawda jest taka że to prawie zawsze ja inicjuję kłótnię, bo coś mi się nie spodobało. Gdybym tego nie robiła, nie kłócilibyśmy się wcale. To potwierdza teorię że faceci nie mają problemu z akceptowaniem kobiety, a kobiety chcą ciągle zmieniać i ulepszać faceta.

no ale czy to swiadczy o tym, ze cos jest zle? moze problem tkwi w czyms innym? tzn z czego wynikaja te klotnie?

Jest źle, jeśli jej to przeszkadza - a najwidoczniej przeszkadza, skoro o tym pisze. Oczywiscie - są ludzie którzy LUBIĄ się kłocić, którzy uwazają że dopiero wtedy czują prawdziwe emocje, po prostu kochają sprzeczki. Ale oni muszą się dobrać. Nie są wtedy nieszczęśliwi.

co drugi dzień :P

co drugi dzień :P

no tak tak tylko kłócą się z jakiegoś powodu, prawda, pewnie da się go rozwiązać i będzie ok

każdy najmniejszy powód kończy się kłotnią. Ja po prostu chce zeby on czasem był prawdziwym facetem, żeby zachowywał się spontanicznie. Wczoraj zaprosił kolegów, a ja musiałam robić za kure domową, on nawet nie zainteresował się czy cos pomóc...

Myśleliśmy, że tylko my odstajemy od ogółu społeczności :P A przez ostatnie parę miesięcy naprawdę lekko nie było. Narzeczony jest w wojsku i nie za często się widujemy. Wiem, że jest mu ciężko i dlatego rozumiem go. Obiektywnie patrząc, to przez wojsko rozpada się wiele związków z dłuższym stażem niż nasz. My jednak daliśmy radę, mimo że zdarzało się iż puszczały nerwy, ale jakoś nie potrafiliśmy zakończyć rozmowy wiedząc, że drugiej osobie jest przykro.