Zrbilam swego nika na czarno i teraz nikt nie napisze ze niby to ja napisalam wi

A co

Wśród palących piasków pustyni Gobi wędruję wytrwale niczym św. Franciszek, wypatrując w oddali ciepłych aromatycznych stolców wygrzewających się na słońcu, które stanowią ambrozję dla mojego ciała i dające mi siłę przetrwania. Gdy znajdę upragniony stolec, przyglądam mu się z zaciekawieniem, rozmyślając nad jego istnieniem oraz próbując rozwikłać zagadkę jego tajemniczego pochodzenia, po czym nie wytrzymując napięcia psychicznego rzucam się w amoku na jeszcze ciepły stolec i pałaszuję go w wielkim pośpiechu, uraczając swoje podniebienie jego wykwintnym smakiem oraz oddając się bezgranicznie jego zniewalającej sile.