Nie umiem byc sama.

Wiem, ze pewnie milion razy juz ktos pisal takie slowa. Ale ja po prostu nie umiem byc sama. Nie umiem sama spac, nie umiem sie nie przytulac, nikogo nie calowac. Nie umiem nie miec gdzie wracac. Nie umiem na nikogo nie czekac. Jestem samodzielna i silna ale tylko w zwiazku. Tylko wtedy kiedy mam jakies "zaplecze". Sama czuje sie jak zagubione dziecko. Nie okazuje tego nikomu, nie widac tego po mnie. Ale czuje sie dokladnie tak jakbym tylko udawala ze jestem soba :) bo tak naprawde jestem gdzies pod ziemia...bo nie mam na czym stac ;) doslownie, tak sie czuje. Jakbym nie miala na czym stac... Gdzie to sie mozna nauczyc lubic swoja samotnosc? ;)

masz. problem w takim razie sama ze sobą. I to nie jest atak na ciebie. tylko fakt... nigdy nie stworzysz trwałego związku, jeżeli nie dojdziesz do stanu, że polubisz siebie samą i polubisz weekendy w których możesz dłużej poleżeć w łóżku, czy wyjść samej z psem na spacer.

to, ze mam problem, to wiem ;) ja sie zastanawiam wlasnie jak tu sie nauczyc tego lubienia swojej samotnosci ;)

Ale skąd ci się takie coś w ogóle wzięło?? Masz jakichś afunkcyjnych, zakompleksionych rodziców?? A może odwrotnie, mieli autorytet a sami bili cię po głowie??