ambiwalencja uczuć

Coraz częściej zauważam, ze albo mam zbyt wysokie wymagania, albo nie potraie dogadywać sie z mężczyznami. Byłam w kilku związkach, jednak zawsze szybko sie kończyły. Teraz spotykam się znów z pewnym facetem i jest tak jak zawsze , czyli z jednej strony nie mogę sie doczekac spotkania z nim, kiedy zadzoni, odezwie się , a kiedy juz dochodzi do spotkania czuje,że on mi nie odpowiada, zastanawiam sie co ja tam z nim robie. łapie sie nawet na tym,ze jestem dla niego niemiła, mimo,ze on dla mnie jest zawsze bardzo uprzejmy i czuły. Jednak gdy zaczyna mnie całować, odwzajemniam pocałunek, pozniej po rozstaniu chce znow go zobaczyc , ale jednoczesnie targają mną sprzeczne emocje,:ze on nie jest da mnie, ze nie powinnam sie z nim wiecej spotykac... Nie chce ranic ludzi, a tak sie czasami bywało. Spotykalam sie, wszystko z jego strony bylo oczywiste i w pewnym momencie to ja rezygnowalam, mimo,ze ta osoba mi odpowiadala. Nie chce przez to przeoczyc milosci swojego zycia...

Ambi...co ??

Walencja Tony.To takie male panstewko na poludniu Europy :)

Dzięki :). Wiesz, ja sie nie znam, ja się tylko po amerykach włóczyłem ;)

Oj kochana z kąd ja to znam :O Od kilku tygodni spotykam się z facetem. Na początku kiedy był jeszcze taki tajemniczny, troche niedostępny kręcił mnie niesamowicie. Uwielbialam kiedy zaprosil mnie gdziekolwiek albo jak wyslal zwyklego smsa. Teraz kiedy znajomosc sie bardzo rozszerzyla, mozna powiedziec , ze krok nas dzieli, zeby tworzyc zwiazek mam coraz wieksze watpliwosci. Kiedy nie jestesmy w danym momencie ze soba to tesknie za nim, brakuje mi jego bliskosc. Kiedy sie umawiamy przed samym wyjsciem zawsze sie ladnie ubieram, maluje itp, zeby zrobic wrazenie na nim. Ale jak tylko sie spotykamy czasr pryska. Kiedy mnie caluje zastanawiam sie co ja tu robie, ze tego nie chce. Mam juz tego dosc, bo to nie pierwszy facet z ktorym mam taka sytuacje.

Prosze bardzo :) heh , widzisz nawet na kafe mo´zna sie czegos nauczyc.:) Kurde ale nie rozumiem, to historia autorki rozgrywa sie w tej Walencji tak? No chyba tak, bo po co by nawiazywala ..:P) :)

skąd ja to znam... ambiwalencja to moje ulubione słowo od kilku lat...

Ciesze sie, ze ktos mnie rozumie... ale to naprawde ciezkie do zniesienia. Bo to nie pierwszy raz. Kiedys tlumaczylam to sobie,ze to nie ten wlasciwy,ze widocznie on jest nie dla mnie i dlatego jestem niepewna uczuc. Jednak teraz gdy bardziej dojrzalam zastanawiam sie czy odrzucajac wszystkich przez swoje wahania nie zotane kiedys naprawde sama. Moze szukam idealu, ktory nie istnieje

wzbudź sobie taką refleksję w rodzaju jak ja się przy nim czuje?, ale nie kiedy kręcisz się po domu i np. dumasz, że nic się nie dzieje, ale właśnie wtedy, kiedy siedzisz obok niego na kanapie i np. oglądacie TV wtedy jest czas na zadanie sobie pytania, jak mi z nim jest?

*wzbudź w sobie

Mam identycznie. Kiedy poznaje jakiegos mezczyzne i wisi w powietrzu jakies wieksze uczucie, zwiazek pojawia sie mnostwo watpliwosci. Az wkoncu odpuszczam sobie, bo nie chce mi sie ryzykoWac i walczyc z soba i swoimi watpliwosciami co do niego. Jestem chyba strasznie chlodną emocjonalnie osobą.

samotnosc. Identycznie zachowuję się jak autorka tematu. Mam już swoje lata, więc wątpię, że kiedykolwiek z tego wyrosnę.

musisz sie zastanowic i wybrac ,inaczej bedziecie cierpiec oboje