nawet go nie pożegnałem........

wczoraj o godz 10 rano dowiedziałem sie że mój nallepszy przyjaciel życiowy opuśćił mnie na zawsze to był kundelek miałem go od 4 roku miał 16 lat przeżyłem z nim najpiekniejsze chwile swojego życia był jedynym w swoim rodzaju ale niestety nadszedł dzień kiedy zaatakował go rak to było straszne miałem nadzieje do końca aż w końcu moja mama zaniosła go do weterynarza i stwierdził że najwyższa pora go uspać to było straszne....... niewiem co teraz robić żeby troche to podleczyć prosze pomóżcie ....... czy ktos miał kiedyś tak sytyłacje....... jak z tego wyszedł......

Ja stracilam tak moje kochanego kota, dostal ataku tata polecial z nim do weterynarza, myslam ze dostanie zastrzyk i wroca ale nie przyszedl juz sam... No coz najlepsze to wspomnienia i czas sam pomoze zapomniec

ale za to były pyszne kotlety z naszego reksia

niewiem kto sie za mnie podał ale to nie ja o tych kotletach pisałem....

szło sie domyslic ;)

ale moze inaczej by sie meczyl. a ty bys to jeszcze bardziej przezywal

przynajmniej wiesz jką smiercią zginąl, moj ukochny pies najprawdopodobniej zostal zabity ale nie chce o tym pisac, bo zawsze placze, teraz tez !!! byl taki kochany, a najprawdopodobniej ktos go wywiózl i zakatowal boze :( nie tak dawno musielismy tez uspic kota, ktory byl z nami tyle lat niestety nie bylo mnie przy tym, nie powiedzieli mi !!! teraz na podwórku mojej mamy są dwa kochane psy, kundle, przyblędy pokaleczone przez zycie a nie wiem, co bym dla nich zrobila zeby dogodzic są kochane jeden mial byc tylko na odchowanie, bo byl caly polamany, wyglodzony na smierc, wyrzucony, zwiazany ( tak prosze panstwa, tak o niego zadbali poprzedni wlasciciele) mam nadzieje ze zostanie z nami na zawsze