Historia jednej sprzeczki, jak mam to naprawic?

Sprawa wygląda następująco. Kilka dni temu troszkę pokłóciłam się ze swoim chłopakiem, z którym jestem bardzo krótko. Wprawdzie nie padły jakieś ostre słowa ale tak jakos nie odzywamy sie do siebie specjalnie, po prostu tak jakbysmy byli na siebie obrazeni troche. Mamy wspolnych znajomych i własnie z nimi wybieram sie dzisiaj pod wieczor do łeby na plaze i na impreze. On tez jedzie. Tak bardzo chcialabym sie z nim pogodzic i czuje, ze to ja musze zrobic pierwszy krok. Tylko co zrobic? Czy jak bedziemy juz jechali to dac mu do zrozumienia jakos ze chce zeby bylo jak wczesniej? Jak go przywitac? Tak jak zawsze buziakiem czy tylko ,,czesc".... Strasznie mi na nim zalezy i nie chce go stracic w tak glupi sposob...

ja bym go zabrała gdzies na chwile na bok, pocałowała, powiedziała " oj nie gniewajmy sie juz na siebie Miśku" i bym sie dobrze bawiła :)

myślę że buziak jest tu na miejscu ale odradziłbym wszelkie wyjaśnienia chyba że on zacznie o tym mówić

a ja myślę, że trzeba sobie wyjaśniać wszystko, nawet najdrobniejsze sprzeczki bo potem mogą, choć wcale nie muszą zrobić się z tego ogromne niedomówienia.

Heh... nie zrobie mu loda, aczkolwiek dzieki za niewątliwie ,,skuteczną" metodę pogodzenia :P

Czyli buziak jak bedziemy sie witac bedzie na miejscu? Ale z drugiej strony on moze sobie pomyslec ze ja pewnie zrozumialam, ze to on ma racje w tej sprzeczce i dlatego robie pierwszy krok. Ale tak bardzo mi zalezy na nim, ze chyba innego wyjscia nie mam :(

"Ale z drugiej strony on moze sobie pomyslec ze ja pewnie zrozumialam, ze to on ma racje w tej sprzeczce i dlatego robie pierwszy krok" A ma rację? Jeśli tak to nie ma się nad czym zastanawiać, pierwsza wyciągasz rękę na zgodę i to jest jak najbardziej na miejscu.

No wlasnie w tym rzecz, ze uwazam ze zadne z nas nie mialo racji, wina stoi po środku...

i dlatego zachowaj się tak jak zwykle bez dodatkowych dyskusji a jeśli wróci do niej to można się fajnie pogodzić na imprezce.