Uwiązywanie na smyczy.

Nie chodzi oczywiście o dosłowne znaczenie tego zwrotu. Fakt, że kogoś kochamy i chcielibyśmy spędzać z tą osobą możliwie jak najwięcej czasu jest uwiązaniem kogoś do siebie? Nie mówię o tym żeby nawet do toalety za tym kimś chodzić, bo to oczywiście byłaby przesada, ale po prostu żeby spotkać się w wolnym czasie, wyjść gdzieś na spacer, posiedzieć blisko, porozmawiać, po przebywać głównie ze sobą - czy to jest ubezwłasnowolnienie kogoś, odebranie mu niezależności i jego wolności? Z takim zarzutem spotkałem się wczoraj. Tym, że chciałbym spędzać jak najwięcej czasu z nią odbieram jej wolność... Tak twierdzi i mówi, że tak nie chce. Mówi, że chce od czasu do czasu spotkać się też ze znajomymi, ale czy ja jej tego zabraniam? Nie! Rozumiem, że czasami potrzeba odmiany, ale ona nie rozumie, że ja to rozumiem... Ciekawe ile by po ślubie w takim razie wytrzymała, mieszkając w jednym mieszkaniu/domu... to pewnie dopiero odebranie wolności... Dziwne to wszystko :o

Trzeba trochę razem, a troche osobno

Niemniej czy sama chęć spędzenia wspólnie czasu jest ograniczaniem wolności? Czyż nie na tym też polega miłość, aby dzielić się sobą i poświęcać sobie wspólnie czas; i to bez żadnego przymusu ku temu. Rozumiem, że 24h/d w każdym jednym miejscu. Dla mnie to też by była przesada, ale te trochę jakie bym chciał to chyba nie aż tyle, aby zabić prywatność.

Byłam uwiązana na takiej smyczy, a potem okazało się, że on ma kochankę a ja...ech, szkoda gadac... Daj jej trochę luzu.