jak byc szczesliwa??

mieszkam z rodzicami nie mam przyjaciół chłopak mnie nie kocha wręcz olewa w sumie to podejrzewam ze jest ze mną dla sexu?:( jestem przewlekle chora on o tym niewie bo doskonale sie potrafie maskowac w sumie kazdy dzien zaczynam od sporej dawki lekow przeciwbolowych acha zawsze marzyłam zeby byc szczupła i wazyc 52-53 kilo to chyba nigdy mi sie nie uda w wakacje siedze w domu przed kompem dosłownie nieiwem co ze soba zrobic;( miałam uczyc sie jezykow i co?? nieumiem sie zmotywowac kazdy dzien jest taki sam a szkoła dopiero od pazdziernika:(

mam podobnie z tym, że nie mam faceta, ani chora nie jestem... ale również nie mam motywacji do działania, miałam się odchudzać, a nie chce mi się ruszyć dup.ska :O ehh od pon. zaczynam prace, zeby miec na szkołe na wrzesień, a pozniej nie wiem jak bedzie :O

szukaj szczęścia w tym co masz postaraj sie dostrzeć odrobinki dobra i podążaj jego światłem jesli Twój chłopak jest kims dla Ciebie wyjątkowy pielęgnuj rto uczucie napewno Ci odwzajemnie bęziesz szczęśliwa

boje sie ze kiedys jak mu powiem o chorobie zostawi mnie wogole wydaje sie nieodpowiedzialna osoba ale mam tylko jego:( bez niego to juz wogole lipa a takto chociaz mam motywacje zeby sie malowac ładnie ubrac i do niego isc

i co z tego ze pielegnuje sie milosc jak facet ma to gdzies i zdradza?do d... to wszystko,czlowiek daje z siebie wszystko a dostaje kopa:(

up

wogole wszytsko sie psuje niedaj Boze nikomu zachorowac bo wtedy przyjaciele sie odwracaja:/ wiem po sobie kilku wtedy straciłam dzisiaj jestesm sama a w sumie nie dziwie sie im kto chciałby przebywac z wiecznie obolała kaleka

a co Ci jest jesli mozna wiedziec? ja planuje od września chwycić się jakiejś roboty, chociażby na kasie w markecie i odkładać wszystko, zbierać, chomikować, tylko za szkołę sobie płacić, a pozniej obrona licencjatu i wyprowadzka, ehh pieknie by bylo :)

co mi jest wolałabym tutaj nie pisac ale to bolesna choroba autoimmunologiczna wyprowadzasz sie ?? gratuluje odwagi ja balabym sie ze nie poradze sobie sama

od kiedy rozstałam się ze swoja miłościa a dokładniej kiedy to on mnie porzucił czułam się okropnie odrzucona samotna niechciana niekochana i mozna by dokladac tych przymiotnikow . Nie obyło sie bez wizyty u psychiatry miałam jak zwykle stany psychozy dostalam leki i powoli powracałam do normalności zrozumiałam że nie życie zewnętrzne otoczenie nam pomoże tylko wlasne myslenie i podejście .Każdy chciałby byc piekny miec wspaniałych przyjaciół ktorzy go lubia podziwiają ale jeśli nie umiemy tego zbudowac a potem pielęgnując utrzymac to musimy nauczyc sie zyc sami ze sobą to jedyna rozsądna mysl jaka przychodzi mi do głowy owszem mozna poszukiwać znajomych ale jak sie nie uda skutji porazki sa jeszcze bardziej bolesne ja nauczylam sie żyć z moimi dziećmi psem i bliska rodziną a ociupinka znajomych która mi została jest bardzoe cenna bo przetrwała próbe czasu czyli sa prawdziwi

tez chciałabym wyjechac gdzies daleko podleczyc sie zaczac od nowa ale boje sie nie mam kasy wiem ze z moja choroba nie bede mogła pracowac w niektórych zawodach:/

up

odp. nie mam zielonego pojecia:(

spędziłam sześć dzni z moja najmłodsza corcią nad morzem dodaje sił ale najbardziej cieszyło mnie to ze jestem tylko i wyłącznie dla niej 24godziny na dobe a ona ma 10 lat i potrzebuje mnie.Zdaje sobie sparwę z tego ze im silniejszy będe miała z nia kontakt im bardziej będzie ze mna zżyta to mniej popadnie w swoim dalszym zyciu w flustracje bo będzie miala oparcie i nie będzie sie bala do mnie zwrocic z problemem być może dla mnie błabym a dla niej ogromnym. Chyba nie masz zbyt dobrej więzi z rodziną więc postaraj sie może w tym kierunku pomysleć i coś zrobic dla nich a oni odwzajemnia Ci sie zapewne skoro jesteś chora to zapewne sie leczysz i z czasem Twoje zdrowie się polepszy pamietaj jednak że bez optymistycznego podejścia leczenie jest trudniejsze

tak miało byc napisane

czy jest wogóle recepta na szczęście??? chyba nie ma, życie samo pisze scenariusze....dziś jesteś panem - jutro żebrakiem. Ja też czasamie czuję sie bardzo samotna, właściwie nauczyłam sie z tym żyć! Czasami, kiedy wydaje się, że jest pięknie na mojej twarzy widnieje uśmiech, szybko jednak dociera do mnie ta myśl, że to tylko złudzenie...

ja chce się wyprowdzic, jak najszybciej, ale predzej niz rok, to nie dam rady, no chyba ze wygram w lotto :P ojciec ciagnie 2 prace, nie chce byc dluzej na ich u3maniu, ehh

up