Nie umiem z nim być, ale nie umiem zerwać...

Jesteśmy ze sobą 10 miesięcy, od początku było cudownie. Jednak z czasem zaczęły sie problemy. On duzo pije, nie chce mu się studiować, rzadko się widujemy, woli spotykac się z kumplami, jest uparty i nie potrafi się zmienić. Potem wytyka mi że ja mam do niego o cos pretensje. No, ale jeśli on umawia się ze mną tylko wtedy, gdy akurat nie ma spotkania z kumplami to chyba mogę mieć żal. Od paru dni jest między nami napięta atmosfera. Mam już dość...Siedzę i ryczę. Jak bym zerwała to może bym sie od tego uwolniła. Parę dni bym przepłakała i byłby spokój. Ale nie umiem. Kocham go mimo wszystko. Boję się, że jakzerwę będę żałować. Nie wyobrażam sobie bycia z kimś innym. A boję się samotności...życie jest do d**y

Jesli czujesz ze wasz zwiazek nie ma szans to zerwij. Bedzie bolalo, ale przejdzie. czas leczy rany.

Moze to tylko chwilowy kryzys? Jak go przetrwasz moze bedzie lepiej. W każdym związku są lepsze i gorsze chwile. Takie życie. Trzymaj się :)

kiedyś dojdziesz do tego że lepiej już być samą niż z kolesiem dla którego nie znaczysz tyle ile powinnaś

Jak możesz żałować skoro teraz tyle cierpisz i sama piszesz, że nie chce się on zmienić... Nie możesz z kimś takim być!!!!!!! Weź się w garść, powiedz mu, że to koniec i tyle redakcja Bravo pozdraffia

Samotność wbrew pozorom nie jest zła :) Nie bój się wyrwać z toksycznego związku.

ja 4 lata tkwilam w zwiazku i 2 lata nie umialam zerwac, ale przyszedl taki moment ze zrobilam to bez slowa... nie mialam juz ochoty po raz setny tlumaczyc ze nalezy mi sie szacunek... nie przyszlo latwo, ale kamien spadl mi z serca i nawet dlugo nie cierpialam... mialam juz go tak dosyc ze szok...